راه خویش بگیرم
در دست روزگار اسیرم فقط همین
آماده ام که بی تو بمیرم فقط همین
آفت زده به باغ وجودم، نشان بده
راهی که راه خویش بگیرم فقط همین
تمرین پیری ام به جوانی نموده ام
عمری است رنگ موی، چو شیرم فق...

نگاهم بده
گرفتار عشقم نگاهم بده
نگاهی ز چشم سیاهم بده
شب روز من هر دو یکسان بود
نگیر از سرم مهر و ماهم بده
من انسانم و اشرف گونه ها
اقل ارزش برگ کاهم بده
من آواره ام خانمان سوخته
خدایی کن و سرپناهم بد...

محراب ابروها
به سرو قامتت دل بستم و محراب ابروها
که شد قسمت مرا آخر طناب دار گیسوها
شراب تلخ نا کامی به جامم ریختی اما
شراب و شهد کندوی دهانت سهم پرروها
نمانده جای امنی در جهان از دست نا اهلان
...

شعله ی آهی
ما را به سینه شعله ی آهی هنوز هست
از خیل اشک و درد سپاهی هنوز هست
آه سحر و ناله ی صبحی که داشتم
از دست چشم مست سیاهی هنوز هست
گفتی به من که آخر عشقی امید من
آیا مرا به چشم تو جاهی ه...

کاسه ی صبر
گفته بودم که حال من خوش نیست،تا بهارم شبیه پاییز است
خانه ویران روزگار منم،چه نیازی به قوم چنگیز است
مانده در وصف چشم مست تو ام،که به توصیف تو کم آوردم
یاس خوش بوی من شدی از غیر،سهم من ...