تو آمدی که مرا قطره قطره آب کنی
و انزوای مرا ، موج التهاب کنی
درون کلبه ی بی روزن خیال مرا
پر از دقایق تشویش و اضطراب کنی
تو آمدی که مرا ، با فریب سیب هوس
و لطف لهجه ی شبگریه ها ، مجاب کنی ...
گفتم غزل برای نگاهت ، ولی کم است
وقتی که بی بهانه ، نگاهت مجسم است
بر شانه ی مجسمه ی شعر من ، نشست
اندوه یک غروب ، که سرشار ِ از غم است
بی تو خیال کوچه ، مه آلود و بیقرار
بی تو هوای خاطره ، ب...
عشق ، آتشکده ی بغض غزلگویان است
عشق ، بی تاب ترین برزخ بی پایان است
عشق ، آیینه ی حیرانی دلسوختگان
عشق ، دیباچه ی پروانگی مستان است
عشق ، اندوه عظیمی ست ، پر از دلتنگی
عشق ، بازیگر خلوتکده...
این روزها ، حال دلم بدجور طوفانی ست
بی تو ، هوای کوچه ها همواره بارانی ست
در دخمه ی تنهایی ام ، درگیر تقدیرم
نیلوفری پژمرده در یک برکه ، زندانی ست
در معبد چشمان تو ، هندوی تسلیمم
بتخانه ی من...
کسی در شهر ما ، اشک شقایق را نمی فهمد
صدای " آی آدمها"ی عاشق را نمی فهمد
میان های و هوی کوچه های قرن دلتنگی
الفبای سکوت پشت هق هق را نمی فهمد
کسی معنای هذیان های باران خورده ی شبها
و طعم حسر...
تبلیغات
