نفسی گُذر که بینی چو غبار سر برارم
که به دامنت نشینم ز مزارِ انتظارم

نه به عقل اعتباری نه دگر به دل قراری
به از این چه یادگاری که ز یادِ دوست آرم

به هزار حیله گفتم که حذر ز عشق کردم
نشود نهان...

تو را با باد می بینم!
گهی با ابرهای فصل باران!
و یا با قاصدک های مهاجر!
نمیدانم...!
چه میگویند با تو، آن پیامبرهای خاموش مسافر؟!!
*
من از شوقِ شنیدن
گاه در بالا بلندای غریبِ قُلّه ای
دامن ابر...

شدم مُرید خیالت به اعتبار مُراد
بدین نظر بِدَوانَم بِسر، سوار مراد

بسی شِتاء و خزانم ز سر برفت و هنوز
خطا نباشد اگر هم رسد بهار مراد

تو تازه کن بِطَرَب بس بهار عشق و دگر
بکام ما نشود شَهدِ رو...

چون ماه شبی به طالِعَم بنشستی
روزی هم از آسِمان بختم جستی

تا بندِ نظر به روی من کردی باز
بیچاره دلم به تیر مژگان بستی

ایّام به شوق دیدنت شب کردیم
ایّام ز سر گذشت و جانم خَستی

تقدیر چنین رق...