چشمانم را از قاب پنجره
به درون کوچه می آویزم
میدانم ، نمی آیی ؟
انکار نمی کنم
دل واپسی من از نیامدنت نیست
ذهن زخمی ام
یاد تورا نشانه می رود
...

آن هنگام که عکس ماه
بر برکه دلم افتاد
تمام دلتنگی هایم را
گریه کردم
می خواهم دست هایت را بگیرم
در گذرگاه حوادث
و دیوارهای سلولم
آری
می خواهم دستهایت را بگیرم
از بن بست ِ عاطفه
جایی که باد...

از سکـــوتــم نتـــرس ...!
دیریست ، عوض شدم
خـــــودم را بوسه میزنم
بی صدا گریه میکنم ......
و
تمــــــــــــــام وابستگــــــــــــــــــی ام را بـــــــــــــه تیـــــــــــغ کشــــــــــــ...

آغوش باز کردم در، بیکرانگی زمان
به جستجوی تو
آه .....به جستجوی تو گم شدم
قلبم در حسرت دیدار
در بین دستان توست
کلام تو سکوت بود
سکوت سنگین بی نوایی
مطمئین باش
ضربه ات کاری بود
دل من سخت...

درلب پنجره ی بی تابی ها
باران دیدگانم
برتن لاغر شیشه می پاشد
وتمام ذرات وجودم
تشنه ی صدای گامهای تو
خیره به راه عبور دل می سپارد
می آیی
می آیی و به زیر خاطره ها و بم فراموشی
به گوشه شکست...