روح انـسان چه بخواهد چه نخواهد، ‌ذات او غمگین است
عـاشـق تـوبه و مشتاق گناه، نامه ی آخرتش سنگین است
آدمی در عالم هم رفیق مَلَک است هم شیطان
کـه بـه ایـن راه و طـریـقـت نـگـری، عاقبتش ننگین است

رسول ...

از دلــخوشـی گـفتی رَفیق، دل خوشی سیری چند؟
یک جوان میگفت با خالقِ خود، ای خدا پیری چند؟
زنـدگی دیـگر مـثـل سابـق نیـست درد شده
مـن خـریـدارم بـگو، روز و شب بدونِ درگیری چند؟
این جهنم ساکت و سرد است ...

گاه گاهی حقِ مَرد است که طوفانی شَوَد
خـسـته از عالم به وقتِ غصه بارانی شَوَد
حقِ مَرد است برایِ صبرِ خود گریه کُنَد
چـون درونِ دردهـا هـر لحظه زندانی شَوَد
مـرد یـک بـازیـگر و در مشکلاتِ زندگی
صـبـح ...

مگر ای دل نـمـیدانی که بـی اِدراک خواهیم شد
هدف باشد طمع کاری فقط غمناک خواهیم شد
چرا باید حریصِ مُطلَقِ اَملاک و زَر باشیم
بدان شاهِ جهان باشیم، اسیرِ خاک خواهیم شد

رسول مهربان
...

شاعری درس است یک درسِ بی پایان
شاعری روح است یک روحِ بی عُصیان
جمله ها بغض است بغضِ قلبِ پُر کینه
جمله ها درد است دردِ دستِ پُر پینه
بیت تصمیم است تصمیمی برای فکر
بیت تسبیح است تسبیحی برای ذکر
شا...