نام من مرجانست
دختر ایرانم
زاده کوه بلند البرز
و نوای لار مر سامانست
زنم از جنس بلور
متولد به دی و فصل سپید
و دلم دریاییست
چون خزر آبی و بی پایانست
درد دلها به شقایق گفتم
همه اسرارم را
گل عاشق داند
و همین راز و نیاز
بهر درد دل من درمانست
مادر آموخت مرا
راز عاشق بودن
اینکه دنیا همه جا رنگینست
و همانا این عشق
هدف برتر هر آیینست
دل من عاشق بخشندگی بارانست
نام من مرجانست
مرجان آزرم نوایی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 3
حسن مصطفایی دهنوی 22 دی 1398 22:39
درود ها بانو
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
پاینده باشید
خسرو فیضی 21 فروردین 1399 14:28
. درودها
. استاد سروده ای زیبا بود
.
محمد مولوی 22 خرداد 1399 13:57
سلام و درود