آنقَدَر ناز دارد انگاری که دو تخمِ دوزرده داده مرا
آنقدر امر می کند گویی که سه تا مردِ برده داده مرا
هر که یکبار دیده ایشان را توی اندیشه اش یقین دارد
که زمینِ هزار هکتاری در دهاتِ اَبرده داده مرا
روزها درد می کشم حتی نیمه شبها به گریه می افتم
جای آغوش، تخت خوابی که وسطش داره نرده داده مرا
جمله بندیِ شعرهایم را از کرامات خویش می داند
گاه ماضی و گاه مستقبل؛ بس که با جمله وعده داده مرا
حکمتش گرچه مبهم است ولی باز هم شکر می کنم که خدا
یارِ غیرِ مفید و تزیینی مثل والانِ پرده داده مرا...
مهدی صادقی مود
گفتی که به جبرانِ چهل سال غمت
هرآنچه بخواهی پس از این می دهمت
یارب، به فدای بابِ لطف و کرَمت...
پس کو لبِ آب و می ناب و صنمت؟
مهدی صادقی مود
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 10
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 20 اردیبهشت 1397 21:50
درود برشما
مهدی صادقی مود 21 اردیبهشت 1397 01:38
سپاسگزارم
حبیب اله نبی اللهی 21 اردیبهشت 1397 00:39
سلام و درود احسنت
مهدی صادقی مود 21 اردیبهشت 1397 01:39
سپاسگزارم
محمد خسروی فرد 24 اردیبهشت 1397 23:28
درود استاد
زیباست
مهدی صادقی مود 27 اردیبهشت 1397 18:44
ممنونم گرانقدر
یاسر رشیدپور 25 اردیبهشت 1397 23:36
سلام و عرض ادب استاد گرانقدر
به به
بسیار زیبا و دلچسب بود
درود فراوان نثارتان
قلمتان ماندگار
مهدی صادقی مود 27 اردیبهشت 1397 18:45
سلام عزیز زیبا قلم
ممنونم جناب رشیدپور بزرگوار
حبیب رضایی رازلیقی 26 اردیبهشت 1397 16:50
درود برشما استاد صادقی عزیز
بسیار عالی و روان
تبارک الله
مهدی صادقی مود 27 اردیبهشت 1397 18:46
سلام و ادب استاد گرانقدر
ممنونم جناب رضایی عزیز