« بیابه خلوت من »
بیا بخلوتِ من ، جانِ من ، ز ِمن نهراس
بیا که بوی ِ تنت را ، گلُم ، کنم احساس
مراست شوکت ِ نادر ، توئی غنائمِ هند
بیا به قابِ نگاهم ، چو کوهی از الماس
به کِبر روی مگردان،زِخوشه چین مهِ من
کنون که ساقه گندم،نشسته درخمِ داس
سرایِ عاشقِ بیدل ، کُنامِ شیطان نیست
قدم به مهر گذار و ، حذر کن از وسواس
بیا بباز یِ نردی ،که مهره اش نگه است
بعرش می بَرَمَت،خوش اگرنشیند تاس
تو قادری که کنی زیر و رو ، نظامِ قَدَر
بحکم عشق تو داری،به کف عزیزم آس
مگو که خضر کجا برده ، آبِ حیوان را
تو بُگذر از ظُلمات و، سراب را بشناس
حسن کریمی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 5
جواد مهدی پور 07 اسفند 1396 08:40
سلام و عرض ارادت محضر استاد گرانقدرم جناب کریمی عزیز
بهره می برم از اشعار زیبایتان
زنده باشید به مهر
حسن جعفری 08 اسفند 1396 00:11
استاد کریمی عزیز
بسیار زیبا و نکته دار با تناسب های فوق العاده
درود بر شما
مهدی صادقی مود 09 اسفند 1396 01:36
سلام ادیب زیبانگار جناب کریمی عزیز
فوق العاده زیبا بود
احسنت
لذت بردم استاد
علی معصومی 26 اردیبهشت 1399 23:04
درود و ارادت
☆☆☆☆
پژمان خلیلی 22 اردیبهشت 1400 21:46
عالی عالی عالی