تو پیاده رو تنهایی منی
صدای آرامشی که مینوازی در یادم
و خاموش میکنی هیاهوی خاطراتم را
تنهایی منی
آوارِ دلتنگی منی
شادابی منی
سیگارِ افسردگی منی...
نفس هایت راهنمای قدم هایم میشوند
و تا آخرین چراغ خاموش شهر روشنم می دارد
دلداری منی
بوسه شب های تنهایی منی
دیوانگی بعد از زمین خوردن های تکراری منی
جانانه ی منی
افق های رو به صبحگاهی منی
آرامش منی...
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 2
فاطمه گودرزی 11 اردیبهشت 1399 12:11
درود بر شما
خسرو فیضی 27 اردیبهشت 1399 15:00
. درودها نثارتان باد
. استاد ارجمند و گران اندیش کلک هنرمندتان زیبا
. سروده ای را رقم زده است
. موفق باشید
.