حرفی که وزید از لبت یعنی شعر
عشقی که چکید از لبت یعنی شعر
با خلوت یک باغ دلت جفت شد و
گنجشک پرید از لبت یعنی شعر
راحت که نبود و ساده اما گفتم
در تلخی صد چشم تماشا گفتم
در حال و هوای ابری چشم عقاب
گنجشک ترین شعر دلم را گفتم
ما بر خر خویشتن سواریم همه
خشکیم و در ادعا بهاریم همه
در خانه خویش یک ،دو گلدان داریم
ما داعیه دار شهرداریم همه
ای عشق! شکوه ناب انسان روزی
برمنبر و مشغول به عقل آموزی
تو آتشی افروخته تا عرش خدا
ما نیز نظاره گر به خرمن سوزی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 10
طلعت خیاط پیشه 07 آذر 1394 21:17
درود بر شما
علیرضا خسروی 07 آذر 1394 22:28
محمد جوکار 08 آذر 1394 00:00
همیشه درود بر همتبار گرانقدرم استاد بیاتیان عزیز
تسلط و مهارتتان در سرودن اشعار زیبا در قالبهای مختلف ، ستودنی ست
قلمتان نویسا و مهرتان افزون
مهدی صادقی مود 08 آذر 1394 21:35
درود برشما دوست عزیز
بسیار زیبا
لذت بردم
برقرار باشید
محسن بیاتیان 08 آذر 1394 21:58
سلام براساتید گرامی خودم و ممنون از اظهار لطف شما
نسرین قلندری 09 آذر 1394 22:53
بی نهایت درود
امین فرومدی 12 آذر 1394 00:32
درود بر شما
متشکرم از حضورتان
بهنام مرادی 12 آذر 1394 17:33
جناب بیاتیان گرامی
رباعیهای زیبای شما را خواندم و لذت بردم و
برایتان آرزوی موفقیت دارم
ممنونم از همراهی گرمتان
محسن بیاتیان 12 آذر 1394 18:55
ممنون ازحضور همه دوستان گرامی
و متشکر از لطف شان
مجتبی جلالتی 21 فروردین 1399 11:24
عالی سروده اید
احسنت