رها کردم دل و جان را ، به شوقِ مهرِ عاقل ها
شدم از جمعِ عاقل ها، غم و دردی که حاصل ها
دلِ دیوانه ی عاشق...، به خون رقصد ز غافل ها
الا یا ایها الساقی، اَدِر کَاسَاً وَ ناوِلها
که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها
به گیسویش سپردم دل، مگر بر کار دل آید
ز جان بگذشتم و آخر، نیامد دل که برباید
چه بیهوده پی اش خلقی، که او رُخساره بنماید!!
به بوی نافه‌ای کآخر، صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش، چه خون افتاد در دل‌ها
جهانِ بی ثباتی را ، که در هر منزلش ماتم
گرفته تاج شاهان را، شکسته جام ها از جَم
به گوری بُرده بهرامی، به نابودی شوی مُلزَم
مرا در منزل جانان، چه امنِ عیش، چون هر دَم
جَرَس فریاد می‌دارد، که بربندید محمل‌ها
اگر خواهی دو روزی را، دلت از غم فرو شوید
غمی بر شادی ات ای دل، ز حسرت روز و شب موید
به راهِ معرفت باید، که سالک آن بجان پوید
به می سجاده رنگین کن، گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نَبوَد، ز راه و رسمِ منزل‌ها
خطر می بارد از هر سو، به سر، بَر مرگ خود مایل
ز هر سو میروم موجی، ز غم بر گردِ من حایل
به دریایی و گردابی، شبی بر ظلم خود قایل
شب تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل
کجـــا دانند حـال ما...، سـبکباران ســاحل‌ها
به خود کامی چه آتش ها، ببردم بَر دل و بَر سَر
نهان دَر پرده اش سازم، که این آتش نگیرد دَر
چو گیرد دَر، بسوزاند، خدا را، خشکی و هم تَر
همه کارم ز خود کامی، به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی، کز او سازند محفل‌ها
اگـر تـو سـالک راهی...، از او غایب مشو حافظ
وگر در فکـرِ درگاهی...، از او غایب مشو حافظ
پـیِ دیــدارِ آن مـاهی...؟ از او غایب مشو حافظ
حضوری گر همی‌خواهی، از او غایب مشو حافظ
متی ما تَلـقَ من تَهـــوَی...، دَع الدنیــــا و اهمِلهـــا
مخمس با تضمین از غزلِ حضرت حافظ
26 فروردین 1393
طارق خراسانی
پ . ن
حایل -[ ع . حائل ] (ص .) 1 - مانع میان دو چیز. 2 - جداکننده
هایل - (یِ) [ ع . هائل ] (اِ فا.) هولناک ، ترساننده
حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تَلقَ من تَهوَی دَع الدنیا و اَهمِلها
معنی:
اگر حضور قلبی می خواهی پیوسته او را در نظر داشته باش؛هر وقت به کسی که دوستش داری بر خوردی،دنیا را واگذار و آن را نادیده بگیر.*
تَلقَ: از فعل لَقِیَ یَلقَی و مصدر لِقاﺀ به معنی کسی را دیدن یا با کسی برخورد کردن.
تَهوَی: از فعل هَوِیَ یَهوَی و مصدر هَوَی به معنی دوست داشتن.
دَع : فعل امر از فعل وَدَعَ یَدَعُ و مصدر وَدع به معنی ترک کردن و واگذاشتن.
اَهمِل: امر از فعل اَهمَلَ و مصدر اِهمال به معنی بی مصرف گذاشتن چیزی یا فراموش کردن آن.
حاصل معنی اینکه اگر می خواهی حضور قلبی با معشوق داشته باشی از یاد او غافل مباش،و وقتی به معشوق رسیدی
هرچه را که جز اوست نادیده بگیر.
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
بابک وفایی
-
عبدالرشید حمیدی
-
بهزاد فروزنده
نظر 12
حمیدرضا عبدلی 10 مهر 1395 17:10
با سلام استاد بزرگوار بسیار عالی
طارق خراسانی 11 مهر 1395 10:21
سلام و هزاران درود بر حضرت دوست
سپاس از حضور گرمتان
در پناه خدا
زهرا نادری بالسین شریف آبادی 10 مهر 1395 21:24
درودهاااا بر بلندای اندیشه وژرفای احساستان استاد معظم
بسیار لذت بردم از شعر فاخرتان مثل همیشه
قلمتان انوشه درپناه یزدان
طارق خراسانی 11 مهر 1395 13:36
سلام و درود بر بزرگ بانوی شعر ایران
سپاس از حضور پر مهرتان
در پناه خدا شاد زی
حسن کریمی 10 مهر 1395 21:42
سلام وعرض ادب جناب خراسانی بسیار نغز وعارفانه سرودید درود برشما
طارق خراسانی 11 مهر 1395 13:37
درود بی حد بر استاد گرانمایه جناب کریمی
سپاس فراوان از حضور گرم و مشوقانه ی آنحضرت
در پناه خدا شاد زی
پرستش مددی 11 مهر 1395 15:24
عرض ادب و احترام استاد خراسانی گرامی
بسیار زیبا .... رقص قلمتان جاودان و پایدار باد
طارق خراسانی 12 مهر 1395 11:08
سلام و درود بر ملکه شعر ایران
سپاس از حضور مشوقانه ی شما
در پناه خدا شاد زی
مهدی صادقی مود 11 مهر 1395 18:27
به به
چه تضمینی
بسیار زیباست
طارق خراسانی 12 مهر 1395 11:12
سلام بر استاد گرانقدرم
جناب صادقی عزیز
سپاس از حضور بسیار گرمتان
در پناه خدا شاد زی
ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) 11 مهر 1395 21:06
درود بر استاد بزرگوارم
بسیار عالیییی از قلم زیبایتان مستفیض شدم.
طارق خراسانی 12 مهر 1395 11:13
سلام و درود بر جناب استاد ایمان گرانمهر
سپاس از حضور پر مهرتان
در پناه خدا شاد زی