ما، در این دوران اگرچه سوختیم
بر شرف سوزان، شرف آموختیم
پارسایان فکر سیم اندوختن
ما غمِ مردم به جان اندوختیم
دشمنان گر ناسزایی گفته اند
برفرآمین ادب، لب دوختیم
گرچه دل را می فریبد چرخ دون
گوهرِ عرفان برآن نفروختیم
رشکِ خورشید است آری تا ابد
مشعل دانش که ما افروختیم
تا نمیرد شعله های عاشقی
طارقانه، ذرّه ذرّه سوختیم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
ندا پیرنظر 01 آبان 1397 12:48