( نغمه جانسوز )
در رازِگُل و بُلبل ، مَبهوت و پَریشانم
من طالبِ این قصه ، درفصلِ بَهارانـم
احوالِ گل ازبُلبل،پرسیدم و پاسخ داد
گفتا که مگو جانا، سوزانم و نالانم
بَر شاخه کنارِ گُل ، بنگر رخ زَردَم را
من عاشق و بیمارم، آتش شده درجانم
بَر شاخهٔ عشقش گر، صیادشکارم کرد
بنگرکه چه سان دادم، جان درره ِجانانم
چون بلبل بی پـروا ، شیدا و گرفتارم
بَر خالِ لَبت یارا ، سرگشته و حیرانـم
ازخود شده ام بیخود ، با بادهٔ مستانه
مستم زِمی و ساغر، نوشیدم ونوشانم
میرقصم وچرخانم، مستی،بِرُبود عقلم
رُسوا یِ خراباتم ، گَر پیرم و لَرزانم
آشُفته نِما گیسو ، رُخ را بِنما امشب
برطُرهٔ گیسویت، من مست و خرامانم
آن پَرده کنارش زن ، تاماهِ رُخت بینم
بَرتاب بَراین ظُلمت ، ای طلعت تابانـم
ساقی برسان باده ، پرکن قَدَحی دیگر
چاره بِگُشا امشب ، بَراین دلِ سوزانم
خامه بِنگار امشب ، جانسوز ترین نغمه
شعری که بوَد مَرهم ، بَر زَخم(حبیبانم)
حبیب رضایی رازلیقی
مورخه۹۴/۱۰/۶
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 5
حمیدرضا عبدلی 17 فروردین 1395 22:57
باسلام استاد عزیز عالی سروده اید موفق باشید
حبیب رضایی رازلیقی 17 فروردین 1395 22:58
سلام استاد عبدلی از شما بابت همنوایی سپاسگذارم ممنونم تایید نمودید
زهرا حسین زاده 18 فروردین 1395 00:19
سلام
جناب رضایی بزرگوار
آفرین بسیار زیبا
پیروز باشید
حبیب رضایی رازلیقی 21 فروردین 1395 00:17
سلام
خواهر بزرگوار شاعره توانا
ممنون از حضور سبز تان
موفق یت شما را آرزومندم
علیرضا خسروی 17 اردیبهشت 1395 13:45
درودها گرامی