( حکم یار )
دلخوشِ آنم که جان ، فدیه ی جانان دهم
به یک اشاره ی دوست ، به باد ایمان دهم
باده نکرده مدهوش ، مستِ جمالِ یارم
به چشمانِ خُمارش ، مُلکِ سُلیمان دهم
می بده ساقی مرا ، مرانم از میکده
این دلِ پرشرر به ، آتشِ سوزان دهم
عمری به میخانه ها ، درپیِ یک نشانم
به دیدارِ جمالش ، جانِ خود آسان دهم
به لب رسیده جانم ، زِ هجرِ رویِ جانان
این سرِ پُرشرر به ، زُلفِ پریشان دهم
حدیث باکه گویم ، رسیده فصلِ خزان
بَر قَدحی گوهرِ ، جوانی ارزان دهم
حُکمِ نِگار باشد ، کویِ منایِ عشقش
این دلِ دربندِ خود ، بـه تیغِ بُرّان دهم
پَر بِکشی عاقبت ، زین قفسِ عاشقی
گَنج شود رنجِ تو ، دردِ تو درمان دهم
طالعِ طَلعت دَمَد ، دور نباشد ( حبیب )
عیان شود رویِ ماه ، هِجرتو پایان دهم
....... حبیب رضائی رازلیقی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 3 از 5