غمهای بی چون و چرا پایان نخواهد داشت
زخم عمیقِ استخوان درمان نخواهد داشت
گم می شود روزی سخاوت در دل دریا
این ابرهای لعنتی باران نخواهد داشت
دنیا به سمت بی ثباتی پیش خواهد رفت
دیگر کسی حتّی به خود ایمان نخواهد داشت
یک روز نسل آدم از بن خشک خواهد شد
یک روز میبینی زمین انسان نخواهد داشت
بر روی انسانیّت خود خاک میریزند
این گورهای بینشان سیمان نخواهد داشت
باید که سر زد بر جنون ،دیوانگی اما
با ما خیال بستن پیمان نخواهد داشت
مریم ناظمی
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 5
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 30 مهر 1398 17:53
درود بر شما
خسرو فیضی 21 فروردین 1399 18:06
. درودها
. استاد سروده ای عالی بود
.
طارق خراسانی 05 اردیبهشت 1399 20:00
سلام
آمده ام سراغ شعرهای تان
چقدر حکیمانه
چقدر روشن بینانه
لذت بردم
بله زمین رو به نابودی ست
ارزش ها رو به نابودی اند
از انسان تنها نامی باقی مانده است
در پناه خدا شاد زی
سیلویا اسفندیاری 12 اردیبهشت 1399 23:05
محمد مولوی 05 تیر 1399 18:55