پرواز مفهوم صعود از من به باورهاست
حتا پریدن خصلت سبز کبوترهاست
من میروم سمت افق هایی که لبریزند
تا اشک ها گویا تر از تصویر حنجرهاست
آغوش گاهی مامن یک آسمان بغض است
زینت گر این باغ ها سرو و صنوبرهاست
دریا که باشی مد شدن را خوب می فهمی
پر پر زدن رسم غم انگیز شناور هاست
هر شب برای دیدن تو خواب می بینم
بی تابی من ناشی از اندوه مادرهاست
باید بسوزانی مرا در شعله هایت تا
محراب من جای " پرستش " پای باورهاست
پرستش مددی
۱۳۹۵.۰۶.۱۰
تعداد آرا : 6 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
طارق خراسانی 11 دی 1395 16:11
سلام بزرگ بانوی شعر ایران
دعا می کنم همیشه سبز بمانید و بسرایید
واقعا بوجودتان افتخار می کنم
از دیدگاه حقیر بر این اثر با شکوه جز شاهکار هیچ عنوان دیگری نمی توان نهاد
ترکیب های منحصر بفرد شما شعر را غنا بخشیده و خواننده را به شوق می آورد تا غزل را تا آخر بخواند.
در پناه خدا