در بلوغ دل من حسرت پنهانی بود
یک غزل سوخته در مژده ی بارانی بود
خشکسالی شده در من نفسم می گیرد
با وجودی که دلم مست فراوانی بود
شهر در پنجره های غزلی گم شده بود
همه جا صحبت یک فصل چراغانی بود
زنی از جنس بلورم که پر از باران است
در هوایم تب توفان پریشانی بود
روح عرفان نگاهت به دلم چنگ انداخت
گرچه در بغض من اندیشه ی عرفانی بود
با رجزهای تو از فاجعه بر می گشتم
پای یک مثنوی آماج تبر می گشتم
مرز احساس من و شوق تو تنها عشق است
بهترین آینه گردان غزل ها عشق است
آه ای مدعیانی که به غم می خندید
این چه رسمی است که بی آینه ها می رقصید
من همانم که دلم را به پرستو دادم
بعد یک عمر غزل از هیجان افتادم
به دلم هرچه برات است همان خواهم شد
با تو مشهور ترین شعر جهان خواهم شد
بنویس از ته دل تا به دلت دل بدهم
به لبت لذت یک بوسه ی کامل بدهم
زندگی حسرت من پای نفسهای شماست
چه کنم باغ دلم سوخته در پای شماست
آسمان روی سرم آبی شفافی هاست
شب من در کنف زلف چلیپای شماست
موج ها خسته تر از رفتن آبند هنوز
زیر توفان دلم محشر غوغای شماست
رودها خسته و در بستر من می ریزند
رودهایی که به سمت دل دریای شماست
صبر کن سهم " پرستش " شدنت را بردار
آی مردم دل من بسته به دنیای شماست
پرستش مددی
۱۳۹۵.۱۰.۱۵
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
بابک وفایی
-
عبدالرشید حمیدی
-
بهزاد فروزنده
نظر 2
طارق خراسانی 26 دی 1395 21:18
به دلم هرچه برات است همان خواهم شد
با تو مشهور ترین شعر جهان خواهم شد
بنویس از ته دل تا به دلت دل بدهم
به لبت لذت یک بوسه ی کامل بدهم
سلام و درود
از این همه احساس گرم چه بگویم؟
آنچه باید درباره ی شما بزرگوار بگو گفقبلاً ته ام و خوشحالم شما را در این زمان ستوده ام .
در پناه خدا شاد زی
پرستش مددی 08 بهمن 1395 14:43
عرض ادب استاد بزرگوار
سپاسگزار لطف و مهر همیشگیتان هستم
پایدار باشید گرامی