آخرین پرواز

ارسال شده در تاریخ : 18 مهر 1397 | شماره ثبت : H946730

من پرتگاه آخرین احساس پروازم
در لشکر لیلائیان خود را نمی بازم

آهوی خوش نقش همین جنگل که میبینی
در لابلای شاخه های غم سرافرازم

بیراهه ها هرگز نمی فهمند شعرم را
آئینه ها را در غزل یک عمر می تازم

سرچشمه ی زاینده رودِ اصفهانم من
صافم ، زلالم ، زندگی را خوب می سازم

کارونم و آهنگ من در دشت ها جاری
گوش زمین لبریز از شبهای آوازم

باید چراغ عشق را در خود بیفروزم
باید نگاه مکر را از بُن براندازم

می ایستم چون کوه پیش باد می فهمم
باید غزل را در نگاه ساغر اندازم

هرشب "پرستش" می کنم آئینه را شاید
تا از سرانجامم نبندی راه آغازم

#پرستش_مددی

۱۳۹۷.۰۶.۱۳

@mehrabEparastesh

پرستش مددی از دفتر : محراب پرستش (۸) 20 مهر 1397 3نظر

غزل عمومی

تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 5 از 5

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 3 ارسال نظر جدید

نظر 3

دادا بیلوردی 23 مهر 1397 21:02

درود بر مددی عزیز
شعرتان را فهمیدم و نوشیدم. بسیار عالیست. و لذت بردم از طبع گرمتان .
.

من در برِ چشمانت
نوشیده ام از ساغرِ چشمانت
سرمست ترین عاشقِ درگاهِ لبت هستم
غوّاصِ توأم ، نوکرِ چشمانت
در بندرِ چشمانت
*
ساحل به غمم پی برد
اینبار کـه امواجِ تـو بـر من خـورد.
آغوشِ زلالت دگــر آرام نخـواهم گشت
چشمِ تو که عشق را به من آورد
در چشم تو خواهم مُرد
*
دریا! تـو مرا دریاب
بس شعله ورم در تبم و بی تاب
دورم بکن از منّتِ هر بـرکه و استخری
دریـا! تـو رهان جانِ من از تـالاب
سیراب نما سیراب
- پرستش مددی 24 مهر 1397 23:58
  
  عرض ادب و احترام
  سپاسگزار حضور پر مهر و سبزتان هستم
  درودتان باد ، رقص قلمتان جاودان و پایدار بزرگوار
علی معصومی 27 اردیبهشت 1399 14:14

☆☆☆☆☆