"منم تنها ترین تنهای تنها"
در این سرمای جان سوز نفس ها
منم بیکس ترین نُت واژه ی غم
بر این دشت غزل شیدای شیدا
من آن آهوی دشتِ هولناکم
شدم صیدِ شغالانی چه رسوا
به خونِ دل از آنجا می رمیدم
به رؤیایی که رؤیا بود و رؤیا
من آن مجنون ترین بیدم خمم خم
ز زخم شانه هایم هست پیدا
منم تنهاترین تنهای این شهر
کنارِ ساحلم گم گشته لیلی
همان فرهاد و کوهِ بیستونم
که شیرین رفته در دنبال اغوا
صدای درد را وقتی شنیدم
که سرما بود و سرما بود و سرما
منم تنهاترین تنهای این شهر
"منم تنهاترین تنهای تنها"
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 2
ویکتوریا اسفندیاری 15 مهر 1397 21:26
حسن مصطفایی دهنوی 26 آذر 1397 22:24
درود بر استاد
بسیار دلنشین است