این خطوط موازی
تا بی انتها ترا میدوانند
وسوت قطار
به غربت دعوتت میکند
وتو انجماد دست هارا
بادهان باز (ها) میکنی
شایت دلت نیز گرم شود
آه ای مسافر! نفست
دستت
دلت گرم نیست
ریلها را رها کن
دویدن ترا می فرساید
وسوت قطار می بردت
آنجا که گرما ندارد!
ریل ها را جمع کن
تقاطعی بسازد در خطوط موازی
بگذار
بی آنکه
بیاید
گرمت کند
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 8
علیرضا خسروی 18 بهمن 1394 00:13
زیباست....
احسنت استاد گرامی
حمیدرضا عبدلی 18 بهمن 1394 00:27
باسلام استاد عزیز عالی موفق باشی
حسن کریمی 18 بهمن 1394 08:44
درود بر شما جناب منوچهری زیبا سرودید
نسرین سادات(نغمه) غضنفری 18 بهمن 1394 16:13
شگرانبها استادم
به زییایی به تصویر کشیدی
فرهنگ باریکانی 18 بهمن 1394 16:50
نسرین قلندری 20 بهمن 1394 19:20
بی نهایت درود
مجتبی جلالتی 07 فروردین 1399 20:28
بسیارزیبا و دلنشین
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 19:20
درود ارجمند
☆☆☆☆☆