نه من شیخم نه تو عطار
من و تو سنگ هاداریم
که باید وا کنیم بسیار
.
میان ما فرقی نیست
تو تصویری در آیینه
که از خود می شود بیزار
.
چو خر وامانده ام در خود
ازین تقدیر پوشالی
ندانم های تکراری
چو ظرفی که تهی مانده
ندارد رنگ خوشحالی
.
چرا هر چیز ناجوری
نصیب پای لنگان است
و پاسخ جز سکوت است و نمیدانم
که با خود می کنم تکرار
.
تو خود این قصه می دانی
فقط یک راه باقی هست
امیدی در دلم روشن
بگیرد دستمان هر بار..................
ر.ف. لنگرودی ـ 1391
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 8
کرم عرب عامری 13 خرداد 1394 13:25
رضا جان زدی توخال مشکل ما تکرار ودرجا زدن تو مسائل هنری واجتماعی ورفتاری حتی امیدوارم بتونیم دیوار بتونی تکرزار رو بشکنیم
آفرین دوست من آفرین
منوچهر منوچهری(بیدل) 13 خرداد 1394 15:45
سلام استادم همیشه آرزوم این بوده صورت ماهتو ببوسم چه زیبا سرودی عزیز بیدل ممنونم و دوستت دارم
علی اصغر اقتداری 13 خرداد 1394 16:41
من وتو سنگ ها داریم
که باید واکنیم انگار
نبلاشد بین ما فرقی
چوخر وامکانده ام در گل
چرا هر جا که سنگی هست
نصیب پای لنگ ماست
سلام می بخشید بدون اجازه نقد کردم
زهرا نادری بالسین شریف آبادی 14 خرداد 1394 12:21
دروداستادبسیارمتلذذ شدم ازشعرزیبایتان قلمتان پویا
طارق خراسانی 15 خرداد 1394 23:07
سلام و هزاران درود
عالی ست
دستمریزاد
در پناه حق
سمانه تیموریان (آسمان) 17 خرداد 1394 00:15
مهری خسرو جودی 19 خرداد 1394 09:32
سلام استاد گرامی احسنت عالی و ریبا بود
ابراهیم سبحانی 19 خرداد 1394 12:35
جناب لنگرودی
عرض ادب ودرود
آموختم از پیشگاه شاعرانگی شما