« به نام خدا »
هر کسی پیوسته مَسرور از بَقاست...
غافل از اَسرارِ این "دارالفَناست" !
از عَدَم آورده « مِعمارِ جهان »...
آدمی را ؟... یا خیالی نابِجاست ؟
پیش رو داریم "دوزخ یا بهشت" ؟
یا که پایانِ جهان هم ناکُجاست ؟
آن که از "بارانِ رَحمت" کرده است...
« زِنده رودِ » مُرده را اِحیا... خداست ؟!
این « خدا » یک روزِ دیگر پس چرا ؟...
خود دلیل و عاملِ "سیل و بلاست"؟!
این "تَناقُضها" که میبینیم چیست ؟!
این "تفاوتها" رَوا... یا نارواست ؟؟؟
کُنجکاوی در شَریعَت"کُفر" نیست ؛
"کفرِ مُطلق" جَهلِ بی پایانِ ماست !
کِی به « اَسرارِ اَزَل » پِی میبرد ؟...
آنکه "فِکر و لَفظ و کِردارَش" خطاست ؟*
در مَسیر دَرکِ ذاتِ « ذوالجَلال » ؛
بهترین تصمیم... « تَسلیم و رِضاست ».
« مهران اسدپور »
*مِصرَعِ دوم از بیتِ هشتمِ این غزل اشاره ای دارد...
-به اساسِ دین زرتشت؛
« پندارِ نیک، گفتارِ نیک و کردارِ نیک ».
«اصفهان» ؛ دومِ اردیبهشت ماهِ نود و هشت.
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
محمد مولوی 06 امرداد 1399 19:22