شاعران
محمد علی رضا پور
دفتر شعر گلچین
شعر و تو چقدر خاموشی! | محمد علی رضا پور | شعر ایران

و تو چقدر خاموشی!

ارسال شده در تاریخ : 13 اسفند 1396 | شماره ثبت : H946014

«و تو چقدر خاموشی!» (متن ادبی بریده-بریده : سپید نویسی)

آوازها/ بازیِ غمپردازِ آواها/ دوباره صدایت میکنند/ و تو چقدر خاموشی!/

بدون هیچ نیازی به آواها/ به آواهایی که آوازها بیآنها هیچاند/

هیچ ما را از آن بالاها میبینی؟/ این جا، آوازها برای پریدن/

باز، نیازمندِ آواها شدهاند/ و تو چقدر خاموشی!/ که بر فرازِ پرواز، آشیان ساختهای./

آی فراآوازِ خاموشِ دلنواز!/ از آن بالاها، بالهایم را به نگاهی بنواز/

آی حسِّ روشنِ آرمیده در پرواز!/

چتری باز کن. تماشا را بفرست./

و اکنون ای آوازهای سنگینِ زمینپرداز!/ ساکت باشید و تنها نگاه کنید/

انگار مثل نگار/ من هم کمکم/ دارد/ تغزّلِ/ پروازم/ آغاز میشود./

دارد/ تغزّلِ/ پروازم/ آغاز میشود.
(در آستانه ی سومین سالگرد پرواز جانباز عاشق، محمود رمضان نژاد)