کجا منزل کنم میخانه ای نیست
خُمار افتاده ام پِیمانه ای نیست
برای گریه هایم شانه از تو
مِیِ عشق از من و پیمانه از تو
مرا لبریز کن از عشق و مستی
که شد آیین من زیبا پرستی
نکن در بین مردم خود نمایی
نکن با هر غریبی آشنایی
تو را میجویمت در دشت و صحرا
که بینم نقشِ رویت را به هر جا
بیا جانم ز عشقت بی قرارم
سیه شد بی تو ای گُل روزگارم
شده میراثِ دوری بی قراری
فراقت زد به دل صد تیر کاری
ولی با این که دل مانوسِ درد ست
به شکرانه برایت سجده کرد ست
نمی یابم ترا جز در خیالم
ولی راضی به این عشقِ محالم
#یاسررشیدپور
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 4
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 13 بهمن 1397 20:21
درود عزیز ارجمند
یاسر رشیدپور 13 بهمن 1397 21:03
سلام و سپاس از لطفتان استاد گرانقدر
لطفتان مستدام
پاینده باشید
حسن مصطفایی دهنوی 16 بهمن 1397 23:08
درود جناب رشید پور
زیبا سروده اید
یاسر رشیدپور 16 بهمن 1397 23:54
سلام و عرض ادب استاد گرامی
یک دنیا تشکر از خوانش و
لطفتان
ماندگار باشید