که او را

ارسال شده در تاریخ : 24 اردیبهشت 1397 | شماره ثبت : H946257

که او را

گاهی که تو
به یک فنجان قهوه می مانی
و قطعات طلایی آفتاب
با زنبق های روییده از کنار روسری ات
چقدر دوست دارم همین حوالی
پوسیدن را
در مومیایی مهتاب
پوست اندختن را مانند مار حافظه
در لابیرنت زمان
چقدر کادیلاک نقره ای در دهه ی چهل داشتن خوب است
با عقربه ی کراوات
و عددهای دکمه ای رنگ در یک ستون
همیشه ساعت به هر وقت
من مثل همان روزها دوستت دارم
خاطرات تو
مثل یک تریلی پر از جعبه های سفید رنگ و مستطیل شکلِ لانه ی زنبوران
چه طولانی و پر هجا و خوشبخت
از کنارم می گذرد!
دریا تا کمرگاهم که خشک می شود
با خودم می گویم
خدا کند مرغ های دریایی با چتر هیچ خلبان سقط شده ای تصادف نکنند
گلی که در آسمان می روید
برای این است که ما از بیست سالگی فوراً
آهسته
به پیری برسیم