افق

ارسال شده در تاریخ : 17 تیر 1397 | شماره ثبت : H946431

افق
بر شانه ی من شنا می کند
و جلبک ها
به زانویم سوگند می خورند
مرا به زانو در اوردی ای صخره ای که در کنار دریا زانو زده است و زانو زده است
کایت ها
و کایوت ها
کانوها و.. و..
من همان قدر به استرالیا شبیه ام که کانگورو به آهویی در غزل های حافظ
و کوبلن
به باران
افق
بر شانه ی من شنا می کند
و دزدهای دریایی
پیش از طناب و گره مرا شکنجه و تلقین می دهند
آن ها ده نفر بودند
وقتی دست می زدیم
و انگشترهای گم شده
قلاده ی حباب هایمان بود
ما چه آرزوهایی از گنبد و انگور فراهم کرده بودیم
از نور
و پرواز در مشت
و یک نفر نبود
آن طور که گیسوان تو بادها را خط می زند و نقاشی ها را
نقطه ای را دنبال کند
که ...
از اشاره
به سوی بازویش بیاید
از شانه
به سمت گلویش
برایم سرود صبح خروس خوان زندگی را بخوان
که نقشه ی چهره ات
همان جاست
در اکنون آن من