بردیا امین افشار

گل سرخ

ارسال شده در تاریخ : 30 دی 1397 | شماره ثبت : H947243

گل سرخ یخ میزد
اگر در دست او جای نداشت
زمستان رفتنی نبود
اگر بهار نقشی نمی نگاشت

در جنگل برف و سرما
کودکی نالان می فروخت گُل
گامهایش ردی میساخت
تا به آرزوهایش زند پل

دنیای او در کجا بود
در دست خریدار مردی
یا در نصیان یک تبعیض
که می افروخت در دلش دردی

در دل کوچک او نبود
خبر از شادی های کودکی
باد بر او نمی وزید
تا بخنداندش با بادبادکی

در او اندوخته میشد
صدای پچ پچ تیشه ها
می آموخت عُصیان را
تا روزی زند بر ریشه ها

خدا آفرید او را
تا آواره اش کند در میدان
بسوزاند و درسی سازد
از زخم هایش بر دیگران

زندگی می شد جاری
در اشک ، از چشم او
روزگار می گردید عاصی
از فردا ، از خشم او

اینجا دیده گان خوابند
کودکان را نمیبینند
گلهای سرخ در باغچه
اینجا از کودکی می میرند