چون کودکان به بازی ,اندیشه برونم
سنگی فتاده با دست ,در برکه درونم
اغوش می گشاید,برخورد سنگ وبرکه
چون حلقه های موی سیمین رخان به گونه
در یاد برکه جوید, از عشق بیکرانه
ای قطره های غلطان! داری ز او نشانه؟
در گوش موج خواند, دلتنگ اسمانم!
چون اسمان ربوده ان عشق بیکرانم
زین راه وراز پیوند, حیران ومن, ملولم
ان همسفر کجا رفت ؟داند که بی پناهم؟
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 3
حسن مصطفایی دهنوی 29 آبان 1397 22:15
علی میرزایی 03 آذر 1397 15:21
سروده ای زیباست و خوش مضمون
علی معصومی 21 فروردین 1399 15:26
◇◇◇◇◇
درود ها بر شما
☆☆☆☆☆