سروده پژمان :1386/02/02
آرمان ها، در بُغضی جُنون مَند
فِنآپذیر، بهِ بادمی روندُ
وُ، تَفَنُن،
نوعی جدیدتر از قربانی شدن،
قربان.
اینک، خَرگوش، خَریست وُ گُوشی
برای گوشواری متعالی،
نسیمِ شدید نَدَرآند،
گآهی می رَهاند
تَفَکُرِ مَکِشی، انتزآعات را، می لُنبآند ؟
نآتِوانیست، تَلَنگُری زُدودنی ؟
بدان وُ فَرآبین باش
زَهر خندی که هم اکنون می شنوی،
ارتباطی است ،ششصدو نود متر
بالاتر از سطح دریا
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
خسرو فیضی 08 فروردین 1399 18:14
. با بهترین درودهایم
. استاد ارجمند سروده هایتان ماندگار خواهد بود
.