علی اکبر (ع)

« علی اکبر (ع) »

لیلا2 تو بیا ، مادر به بَرَم

بنگـر زِ برت رو در سفرم

لیلا من اگر بهرت پسرم

اما چه کنم، بهر پدرم

اکبر تو بیـا ، بـنشین به برم

ای قوّت دل ، نور بصرم3

ای اکبرم ای نیکو پسرم

از رفتن تو خون شد جگرم

لیلا تو ببین ، این چشم تَرَم

لشکر زده صف ، دور پدرم

لیلا تو مکن منع سفرم

نـتوان نگرم تنها پدرم

اکبر تو بـبین، این چشم ترم

من دوری تو ، نـتوان نگرم

از دوری تو ، بیچاره ترم

از مرگ تو ، من آواره ترم

لیلا تو بکن گوش این سخنم

بر گو ، چه کند آخر پدرم

ای مادرم، ای شیرین سخنم

آخر نه مگر آن را پسرم

اکبر تو بُدی، چون تاج سرم

جاری بنگر ، اشکِ بصرم

لیلا تو بـبند بار سفرم

در این سفرس ،من رهگذرم

اسباب سفر ، آور به برم

خُود4 و زره و تیغ5 و سپرم

اکبر به تو من باشد نظرم

از فرقت6 تو ،خم شد کمرم

اکبر به رهت ،من منتظرم

تا بار دیگر ، آیی به برم

مادر تو مبند بار سفرم

زین مُلک فنا ، من رهگذرم

از بهر بقاء باشد سفرم

همراه همان ، دانا پدرم

ای اکبرم ، ای نیکو پسرم

از کودکیَـت آمد نظرم

دادم به تو شیر ،از این بدنم

تا گشته سفید ،این موی سرم

من طوطی تو، بـشنو سخنم

پُر خون بشود ، این بال و پَرم

در خون نگری من غوطه ورم

مادر زِ غمت ، من با خبرم

مادر زِ بقاء باشد خبرم

در ملک بقاء ، آسوده ترم

این مُلک فنا ، آرَد ضررم

بر ملک بقاء ، آماده ترم

همچون پدر زیبا نظرم

از شوق بقاء من مفتخرم

مادر تو بکن گوش این سخنم

بعد از من ، اگر رفتی وطنم

بر خواهر من ،برگو سخنم

در کربلا ، من شد وطنم

پیغام مـرا می بَـر وطنم

بر اهل وطن ،می گو سخنم

گفت: اکبرم آن شیرین دهنم

بر آب بقاء ، من تشنه ترم

در زمره ی آن خونین کفنان

من هم یک نفر،خونین کفنم

من دورم از آن ، اول وطنم

در کربلا ، من شد وطنم

سوغات بـبر این پیروهنم

آنها تو مزن حرف از کفنم

در باغ جنان ، باید بـپَرم

نخلش بدهد ، آنجا ثمرم

در دایره ی مُلک وطنم

گل سر زند ، از خاک وطنم

٭٭٭

2- مادر علی اکبر(ع) 3- چشم 4- کلاه جنگی 5- شمشیر 6- جدایی – دوری

ایمیل مقصد