حسن مصطفایی دهنوی

امتیاز اعضا:

نسیم لطف

ارسال شده در تاریخ : 13 مهر 1397 | شماره ثبت : H946716

« نسیم لطف »

خوش آن دلی که تولا4،به سوی دلبر کرد

چه کار نیک و بدش ، باز کار بهتـر کرد

هر آنکه دل به تولای تیـر عشقـت داد

به عشق تیـر بلا ، ترک سینه و سر کرد

هر آنکه عشق تو را بـر دلـش سپرد یقین

بلای دور جهان ، کحل5 دیده ی تر کرد

نسیم صبح سعادت وزید ، زِ تیـر غمت

گُل از نسیم تو بشکفت و خویش پَرپر کرد

چمن سرای جهان ، بی نسیم لطف تو نیست

نسیم لطف تو بُد ، هـر چمن سرا تـر کرد

نسیم شبنم زُلفت ،به خار و خس چو وزید

زِ شبنم سر زلفـت ، زِ خار گُل سر کرد

هر آنکه دست تولای خود ، به زلف تو داد

زِ مال و ملک جهان،دست خود تهی تر کرد

حَسن چو عشق سر زلف تو، به دل بگرفت

به روز و شب، همه از گریه دیده اش تر کرد

کسی که از نظرش،جلوه ای زِ حُسن تو دید

نظر به سود جهان و به مال کمتر کرد

در آن طریق تمدن ، قلنـدری چه بُوَد

که شوق و ذوق و قبول تو از قلندر کرد

تو آب زندگی خود ،به خضر(ع) خود دادی

طی مسافـت راهـش ، چـرا سکندر2 کرد

به سروری نـرسد ، هر که بی طریق تو بود

طریق راه تو بُد ، خاک راه سرور کرد

کسی که به فکر تو می بود نفس خود بشکست

به فکر اهل خِـرد ، آن جهاد اکبر3 کرد

حسن به سوی لقای تو ، بی دریغ آمد

اُبهـت تو به سویـش ، نظاره کمتر کرد

٭٭٭

4- دوستی – محبت 5- سُرمه چشم

1- پیامبری که به آب حیات رسید 2- اسکندر ذوالقرنین 3-جدال با نفس اماره