اعلا ملک حق

« اعلا ملک حق »

در اعلا ملک حق،گر ما توان رفت

نـمی شاید به فکر ناتوان رفت

در اعلا ملک حق ، با آن رفعت5

زِ فکر کوته ما ،کی توان رفت

در اعلا ملک حق ، می توان رفت

وز آنجا در همان باغ جنان رفت

چرا در خاک این دنیا نهان رفت

که زیر سُم پای اشتران6 رفت

در اعلا ملک حق،باید زِ سر رفت

نه با این دید تنهای بصر7 رفت

اگـر دیدِ دلـت کورس نـشاید

که درآن ملک اعلایش سفر رفت

در اعلا ملک حق،گریک نفر رفت

به مانند حسین(ع) آنهم زِ سر رفت

در آن مُلک خداونـد تعالـی

صفا کرد و بدون هر ضرر رفت

هر آنکس رو به دریای خطر رفت

زِ دریا کی تواند بی خطر رفت

نـبندی ، اگر دل بـر خداوندت

نـمی شاید به اسباب دیگر رفت

به راه کعبه ،بسیار از بشر رفت

کجا آن زحمت راهش هدر رفت

به حج حق،هرآنکس بی خبر رفت

چوکور آمد،چویک کوری دیگر رفت

اگر آن معنویـت ها نـفهمید

به مانند خر آمد ، مثل خر رفت

صراط مستقیمـش ، هر نفر رفت

زِ حکم امر خلاق بشر رفت

هر آنکس رو به خلاقِ جهان رفت

زِ پاکان جهان، پاکیزه تـر رفت

به معیار خدا ، هرکس توان رفت

نـباید آن به معیار جهان رفت

دَم راه خدا ، معیاره1 را رفت

هر آنکس این رَود، آن ناتوان رفت

دراعلا ملک حق،تا می توان رفت

چرا باید فرو در این جهان رفت

نه همراه هزاران کاروان رفت

نه بر همراه نادان ساربان2 رفت

اگر لطف خدا ، همراه ما شد

توان تا آن بهشت جاودان شد

به قول3 و فعل حُجاجی4 که گفتند

دُرِ معنی زِ مژگانها بِـسُفتند

زِ دل خون و زِ چشمان اشک رُفتند

نمودن تا به حجِ حق بِـرفتند

همانهایی که احرامش بـبستند

زِ صدق دل ،دغلکاری شکستند

به احرام و طواف کعبه رفتند

دل و دانش به بُعد کعبه بـستند

همانهایی که بر حجش بـرفتند

زِ مژگان خاک درگاهش بِـرُفتند

به صدق دل ،طواف کعبه کردند

زِ سوز دل ، به دیّاری5 نـگفتند

طواف حج اگر مخصوص ما شد

به این مقصود اگر حجش بنا شد

اگر مخصوص حق، آنجا روان شد

نمی شاید که مقصود آنها دو تا شد

حسن بر راه حج حق، چنین گفت

نـباید پُـر تجمّل ، این سفر رفت

5- بلندی- جاه وجلال 6- شتران 7- چشم– بینایی

1- اندازه- مقیاس- منزلت 2- شتربان 3- گفتن- گفتار 4- حاجیان 5- کسی

ایمیل مقصد