« خوی »
خوی بدخود،تو رها کن دراین روزگار
خوی نکویت بُوَد از کردگار
طبعت اگر در ره حق مایل است
طبع2 تو بهتر شود از کردگار
ای بشر آن فطرت نیکت ، بـبین
فطرت نیک آورد از کردگار
کار جهان ، بی اثر از حکمت است
حکمت حق کار کند ، استوار
بی علل و علت ، نقشش مَبین
کار گره در گره ، روزگار
ای عجب این طبع من آماده شد
تا که نکوتر شود از کردگار
هر غلط از ناحیه ی ، طبع من
در ره اصلاح خود آمد به کار
طبع حسن از پرتو حق ، دور نیست
در ره حق ، از چه نیامد به کار
٭٭٭
2- سرشت – میل – استعداد شعر
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 2 از 5
نظر 3
یاسر رشیدپور 20 آذر 1398 03:00
بسیار زیبا و دلچسب بود استاد گرانقدر
درود فراوان نثارتان
حسن مصطفایی دهنوی 23 آذر 1398 07:19
درود ها استاد
نظر لطف شماست
پاینده باشید
خسرو فیضی 21 فروردین 1399 15:04
. درودها
. استاد . سروده ای عالی بود
.