« سخندانی »
به هر در رو نهادم من ، به دریایی فرو رفتم
نمی دانم از این دریا ،چه طرزی در برون افتم
همین دریا چو دنیایس،کجا ساحل توان جویم
از آن ترسم ، زِ دریای فنا نتوان برون افتم
ره ساحل کجا جویم ، ره راحت کجا باشد
ره راحت کسی ننمود،به هر فردی سخن گفتم
در این دریا که افتادم ،کجا را در نظر آرَم
که بتوانم از این فانی ، به مُلک جاودان افتم
الا ای قافله سالار ، تو بنما راه جاویدان
رَهَـم را گر تو نـنمایی ، به راه دیگران افتم
شب تاریک و موج بحر و راه جاودان در پیش
اگر لطف خدا جویم ، به راه جاودان افتم
خداوندا تو دانایی ، اگر در ظلمت جهلم
رهم را گر تو بنمایی ، به راه عاقلان افتم
من آن گم کرده مقصودم،در این دنیا چه می جویم
کجا مقصود خود جویم،به دنیا گر نهان افتم
الا ای مردم دنیا ،همین دنیا ره جهل است
به راهش پُر نپیچیدم،من از جهلش برون رفتم
خدایا در سخندانی ، حسن چیزی نمی داند
به هر اندازه می دانم، سخن را با تو من گفتم
٭٭٭
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 8
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 18 بهمن 1398 01:24
درودبرشما ...
حسن مصطفایی دهنوی 18 بهمن 1398 22:40
درود ها استاد انصاری
نظر لطف شماست
پاینده باشید
همایون فتاح 20 بهمن 1398 16:15
باعرض ادب وسلام استاد هر موقع سری میزنم به اشعارتان سرمست میشوم از هرآنچه هست
حسن مصطفایی دهنوی 20 بهمن 1398 22:45
درود ها استاد
نظر لطف شماست
پاینده باشید
حسین خیراندیش 21 بهمن 1398 20:18
درود برشما
بسیار زیبا
حسن مصطفایی دهنوی 22 بهمن 1398 22:56
درود ها استاد
نظر لطف شماست
خسرو فیضی 08 فروردین 1399 19:35
. با بهترین درودهایم
. استاد بزرگوار طبق معمول قلم هنر مندتان زیبا رقم زده است
.
علی معصومی 21 فروردین 1399 17:34
درود ها بر شما
و
تبریک میلاد حضرت مهدی ع
☆☆☆☆☆☆