آه آناستازیا دخترم (37)

گاهی ملتها برای رسیدن به خود حتی اگر بنظر بینندگان اشتباه باشد، مبارزه می کنند این پیشامد بیشتر در جامعه های عقب نگهداشته شده رخ می دهدآنها فکر می کنند اگر به اصل و سنتهای اجتماعی خود قبل از یورش فیزیکی و فرهنگی بیگانگان باز گردند ، می توانند بهتر زندگی کنند ممکنست از مدرنیسم و مدرنیسم ناقص سر خورده باشندو بخواهند در خانه ی باستانی خود مانند سابق بزعم خود که راحت می زیسته اند زندگی کنند شاید آنجارا برای درجا زدن انتخاب نکرده باشند بلکه بخواهند سکوی محکمی یافته و آینده جامعه را برآن و جای محکمش بنا کنند و از آنجا شروع کنند بساختن تمدن نو باید این اجازه را داشته باشند چون دستکم اکثریت اینرا می خواهد آنها درست همانند جامعه ما می خواهند از رنجی که از مدرنیسم ناقص و شتابزده ای که بدون خواستش بعد از کودتا هجوم آورده و حتی بخشهایی از کشورمان توسط نظامیان کودتا گر اشغال شده بود ، رها شوند؛مردم ایران در برهه ای از تاریخ بازگشت به گذشته برای رویش تمدن جدید اقبال نشان دادند، باید اجازه داشته باشند بدون قیم بر مبنای داشته های خود آینده مطمئنی بسازند ؛ نویسندگان و هنر مندان در این موقعیت از سکوهای محکم ملی به سوی جهان نو بال بگشایند ویزگیهای این جهان نو توسط نخبگان جامعه بمردم نشان داده می شود دخترم چیزی که ما به آن نپرداخته ایم .معماری تقریبی آینده بصورت غالب دردمندانه در ملتهای شرقی وجود ندارد یا فرصت نداشته اند به آینده فکر کنند آنها پیوسته تلاش کرده اند خودرا از درد و بند موجود رها سازند اینکه در آستانه ی رهایی چه چاه و تونلی سر راهشان قرار می دهند ،اندیشیدنی نیست یا بیشتر مردم به آن نمی اندیشند این مهم وظیفه ی درجه یک هنر و ادبیات در کشور ماست ما بکجا و بکدام چاه یا راه می رویم آن (کجا )هرچند تیره و مه آلود بایستی تقریبا به درستی آن اطمینان داشت .
ادامه دارد...
دوستان گرامی
درین چند شماره به تفسیر پست مدرن پرداخته ام