غریبانه
در باغ غم عشق، غریبانه چمیدیم
از خرمن این باغ یکی دانه نچیدیم
پروانه صفت در طلب یک گل بی خار
بیهوده ازین شاخه به آن شاخه پریدیم
در راه پر از پیچ و خم عشق دریغا
صد درد کشیدیم و به درمان نرسیدیم
خوش بود دل ما به قد سرو نگاری
حاصل چه شد از آن چه که گفتیم و شنیدیم؟
این سرو قدان ،ماه رخان را چه شد آخر؟
هم عاشق و معشوق به ویرانه رمیدیم
تا چشم گشودیم،نپیموده ره عشق
دیدیم که در چشم بتان بازخریدیم
دیوان"رها"حاصل آن،جمله دو حرف است
تاراج جوانی، غم یاری که ندیدیم
علی میرزائی"رها"
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 1
Ebrahim Hadavand 27 بهمن 1397 20:02
درودتان باد جناب میرزایی