نگرانم
بود این سخن از کودکیم ورد زبانم
آز آمدن خویش به دنیا نگرانم
نه آبی و نانی است فراهم نه محبت
گه در پی اینم و گهی در پی آنم
دنیا شده از ظلم و ستم مثل جهنم
تا وعده دهندم نسیه باغ جنانم
مثقال به تُن من نفروشم به خلایق
بیهوده نگویم که چنینم و چنانم
بیهوده هدر داده شده آب و گل من
کارم به جنون می کشد آخر به گمانم
ماهم،ولی از طبع بلندم به محاقم
خوش باش "رها" از نظر خلق نهانم
علی میرزائی"رها"
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 3
حسن مصطفایی دهنوی 22 دی 1398 22:38
درود ها استاد
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
پاینده باشید
مجتبی جلالتی 07 فروردین 1399 15:31
مانا باشید
خسرو فیضی 21 فروردین 1399 13:42
. درودها . . استاد
. زیبا سروده ای بود
.