از ابتدا که حضرت غم آفریده شد
انسان برای رنج و الم آفریده شد
دل همنشین ناله ی شبگیر شد ، گرفت
اما زبان نداشت ، قلم آفریده شد
تاوان سیب وسوسه ، آغاز دلهره
بغض حوا چکیده و نم آفریده شد !
حوا نماد عشق زمینی نماند و باز
معشوقه ای بنام صنم ، آفریده شد
زیبای خفته ، تا که به خواب طلسم رفت
تلفیق راز و ناز و ستم ، آفریده شد
آغاز عشق و قصه ی دلدادگی و درد
با خشت خشت قلعه ی بم آفریده شد
طوفان وزید و قسمت ما موج های مرگ
کشتی نوح و چوبِ بلم آفریده شد
شاید برای جمعه ی دلگیر بی کسی
ترکیب مرگ آور ِ سم ، آفریده شد
هنگام آفرینش شاعر ، غروب بود
دل هم زبان نداشت قلم آفریده شد
محمد جوکار "یاس خیال" 1396.04.21
تعداد آرا : 6 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 11
حمیدرضا عبدلی 29 تیر 1396 14:42
باسلام استاد بسیارزیبا
محمد جوکار 30 تیر 1396 01:45
درود و سپاس دوست بزرگوارم جناب عبدلی عزیز
پاینده مانی به مهر
پرستش مددی 29 تیر 1396 21:05
عرض ادب و احترام استاد گرانمهر
درودتان باد ، رقص قلمتان جاودان و پایدار
محمد جوکار 30 تیر 1396 01:46
درودت باد مهربانو مددی عزیز
سپاس بر حضور همواره مهربانت
در پناه خالق پروانه ها
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 30 تیر 1396 22:50
درودتان باد
و
الهه دهقان 31 تیر 1396 09:10
درود بی کران استاد عزیز
اردشیر بزرگ نیا 31 تیر 1396 10:41
درود بر شما جناب جوکار عزیز
سروده بسیار زیبا و تأمل برانگیزی است
از خوندنش لذت بردم سپاااااااااااااااس
پایدار و سرافراز باشید
مهدی صادقی مود 01 امرداد 1396 20:25
سلام جناب جوکار عزیز
عالی و تمام
ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) 02 امرداد 1396 21:41
درود استاد نازنین
بسیار عالیییی و موزون
غزل دلنشینی خواندم و مستفیض شدم
همواره سلامت و پاینده باشید
ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) 02 امرداد 1396 21:48
درود استاد بزرگوار
در بیت سوم به نظر بنده چون از کلمه بغض استفاده نموده اید ، بهتر است در ادامه «شکسته» بکار رود ، یا چنانچه از چکید بکار میبرید در ابتدا از کلمه «اشک»استفاده نمایید.
بزرگواری فرموده و جسارت حقیر را ببخشید.
علی معصومی 27 اردیبهشت 1399 13:32
☆☆☆☆☆