ماییم در محاصره ی بی شعورها
جاری شدیم برقلم حرف زورها
در رفت وآمدیم و فقط شور می زنیم
شور به خاک خفتن این بی عبور ها
نوحی نمانده تا که بگیرد به دست خود
سکان بی هدایت این بوف کور ها
این کاسه لیسهای پدر...بگذریم نه...
این جانماز آب کش، این گربه شورها
داوودی است صوت به ظاهر فریبشان
رفته است روی نیزه ی ایمان زبورها
ماییم یک جماعت از خویش بی خبر
بازیچه ی تباهیِ این ناصبورها
ما با هزار وعده ی مستانه زنده ایم
چشم امید ماست به طوبا و حورها
#نجمه عیدی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 8
ویکتوریا اسفندیاری 02 اسفند 1397 20:45
سلام
این کاسه لیسهای پدر...بگذریم نه.
شعر شما مرا بیاد ادبیات ایرج میرزامی اندازد
نجمه عیدی 03 اسفند 1397 21:32
سلام دوست عزیزممنون که خواندید.البته دراین شعرشایداینطوربه نظربرسدامابه طورکلی بی پروایی درسرودن رادوست دارم
سعید فلاحی 03 اسفند 1397 14:34
درودتان
احسنت
زیبا بود و عالی
موفق و موید باشید
نجمه عیدی 03 اسفند 1397 21:33
سپاس نظرلطف شماست ممنون که خواندید
علی احمدی 05 اسفند 1397 02:10
ناب و نغز و بی نقص قلم رقصانده ای مهربانو عیدی والاقدر قلمتان نویسا
نجمه عیدی 06 اسفند 1397 22:32
سپاس نظرلطف شماست ممنون که خواندید
حمیدرضا عبدلی 05 اسفند 1397 17:42
بسیار زیبا شاعر
نجمه عیدی 06 اسفند 1397 22:32
سپاس لطف دارید