رفتم از یاد تو و یاد تو از یاد نرفت
زنده بادا غم عشق تو که برباد نرفت
رفتنت شعله بدامان سحر بودُ گذشت
شادمان آمدنت ز این دل ناشاد نرفت
شاخه در شاخه پریدی و گذشتی اما
برگ برگ غمت از ریشه و بنیاد نرفت
هرچه برگید و جوانید و شکوفاتر شد
دل مجنون شده از خانه شمشاد نرفت
رشته در رشته زلف تو به زنجیرم کرد
اگر از حنجره ام شکوه و فریاد نرفت
بیستون رفته ز یاد و غم شیرین افسوس
آنچه از سینه پر حسرت فرهاد نرفت
روزگار است تو هم صید رهش معصومی
کو شکاری که به سر حلقه صیاد نرفت ؟!
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 3
علی ناصری 17 آبان 1398 19:52
درودها استاد خیلی عالی
خسرو فیضی 21 فروردین 1399 16:40
. درودها
. استاد سروده ای عالی بود
.
مسعود مدهوش 16 اردیبهشت 1399 15:09
درود بر شما استاد
زیبا غزلی بود