تشنگان
جرعه ای کو تا بریزم در گلوی تشنگان
مهلتی کو تا بنوشم از سبوی تشنگان
آی ای باران ترین اشک زلال آسمان !
قطره ای ارزانیم کن از وضوی تشنگان
وای از آن روزیکه گم گردد نگاه چشمه ای
چون بیابان عطش در جستجوی تشنگان
چاره کن یارب مسیری تا که بار دیگری
رخنه ای سازم به شهر تو به توی تشنگان
قاصدی در پرده میگوید که نزدیک هم اند
جرعه نوشان بقا با سمت و سوی تشنگان
سنگ بد عهدی مزن هر جام خاک آلوده را
کوزه ای بشکسته گردد آبروی تشنگان
در بیابان عطش هر قطره گوهر میشود
گر بگوید نکته ای از خُلق و خوی تشنگان
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 4
خسرو فیضی 06 اسفند 1398 23:10
. با درودی صمیمانه
. استاد بسیار خوشحالم که اینجا حضور دارید . هر چند فرقی نمی کند .
. در هر جا از جنابعالی می آموزم .
. لحظه لحظه زندگی تان سرشار شادی و نشاط و امید
hossein fathi 19 اسفند 1398 22:27
درود
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 08 فروردین 1399 16:24
مسعود مدهوش 17 اردیبهشت 1399 19:07
درود بر شما استاد گرامی
زیبا سرایشی است