برگ پاییزی

هر شب خیالت از دلم ، امن و امانم میبرد
وز چشم و تن دزدانه تر، جان و جهانم میبرد .

تا یادم آمد چشم چون ، ماه تو در آیینه ها
آیینه هم چون رهزنی ، نام و نشانم میبرد.

گر چشم خود بندی به من، راه و رهم را گم کنم
مهتاب شهرت هم ز من ، هفت آسمانم میبرد.

چون برگ پاییزی مرا ، محکوم رفتن کرده ای
دل مانده در پیشت ولی ، باد خزانم میبرد.

چون پشت من بشکسته شد ، پشت مرا کو تکیه گه
هرشب خیالت تا سحر ، تاب و توانم میبرد...ندا

ایمیل مقصد