زمین | | 1 | 158 | 2 |
یَغما به باد داد مُعمای حَلقه را | | 3 | 174 | 2 |
کبود می شَرمم در تآزیانه باد | | 2 | 129 | 2 |
جراح | | 2 | 148 | 2 |
میمیرم برایتان | | 3 | 129 | 2 |
ایماو اشاراتی ازتو ،مَنی بس اس | | 1 | 135 | 2 |
آواز بنُغمان بنوا، زی، خبرانیم! | | 2 | 139 | 2 |
سیاهی ست، اِحآطه ای هر چیزی که نیستی را، به چیستی هَستی می کَشآند؟ | | 1 | 141 | 2 |
بر ضربتی از اشارتِ انگشتانت | | 2 | 157 | 2 |
تَوَهُمِ بِکرِ یک مرداب | | 2 | 161 | 2 |
مشق نامه | | 3 | 150 | 3 |
رنگی بهِ تَدفینِ سُکوت پیچید، | | 2 | 151 | 1 |
در حوالی آخر | | 4 | 150 | 2 |
غروبِ غُربت را از آفتابِ روزآنه سزاوارتر | | 3 | 163 | 1 |
یلدا | | 2 | 170 | 1 |
گُریزی نیست | | 2 | 135 | 1 |
تا کی به تمنای وصال تو یگانه | | 3 | 180 | 2 |
| محاوره| | | 2 | 170 | 2 |
هم ریلی | | 3 | 143 | 2 |
خسته | | 2 | 147 | 1 |
مشاعره | | 3 | 141 | 1 |
فَصل آدینه | | 4 | 184 | 3 |
پندار نگاهی نو | | 3 | 147 | 1 |
قآف پندا | | 2 | 137 | 1 |
من آن رندِ نه خَرقآبی نه ریشی بَستر صُورآ | | 2 | 131 | 1 |
به امید رهایی، دست می سایم وَ می پایم . . . | | 2 | 135 | 1 |
یلدای آنان | | 3 | 153 | 2 |
سهل نیاموزد از این روزگار | | 3 | 194 | 2 |
می خوارِگیسوان | | 3 | 119 | 2 |
مدارِ نقاشِ | | 3 | 168 | 3 |
آغازت را ابتدایی نیست | | 3 | 159 | 4 |
سیاهی ست، اِحآطه ای هر چیزی که نیستی را، به چیستی هَستی می کَشآند؟ | | 3 | 194 | 3 |
چگونه ِ پِنهان گَشته | | 4 | 154 | 3 |
باید از حجره دنیا تب و تابی بر بست | | 2 | 206 | 1 |
گرگ | | 1 | 144 | 1 |
شهید | | 2 | 213 | 2 |
که کِشم رخت به میخانهُ خوش بنشینم | | 3 | 166 | 2 |
یار اگر گفته کنی شَه کلید قفل به ناجی زده را دار عیان | | 2 | 148 | 1 |
سکوت خوانا مرگ را به وزن می کشد | | 1 | 160 | 0 |
نآتِوانیست، تَلَنگُری زُدودنی ؟ | | 2 | 131 | 1 |
باشد انسانی در مقیاس انسانی تر | | 2 | 204 | 1 |
تاراج، از کَبودی ِ روز است وُ بانگها ؟ | | 2 | 140 | 1 |
سیطره ای فِنا | | 2 | 154 | 1 |
شُعورِ شِعر | | 3 | 195 | 1 |
اشارت | | 2 | 144 | 1 |
به سِ سین | | 3 | 159 | 3 |
شمشیر | | 2 | 208 | 1 |
چید،مآن می شوم | | 2 | 113 | 1 |
سرزمین | | 3 | 125 | 2 |
اولین مشق سال 1398 | | 2 | 135 | 1 |
زمان استمراری | | 4 | 146 | 3 |
چمدانم | | 2 | 130 | 2 |
گم شده ام | | 3 | 121 | 5 |
وَ که خورشید بمُرد ,وَعذابی ناچیز | | 2 | 154 | 2 |
مشق نامه 2 | | 3 | 143 | 2 |
علی ای همای اقدس ، همه آیتی خدا را | | 2 | 189 | 1 |
چَه چهِ | | 1 | 137 | 1 |
مایم و ُآنها | | 3 | 114 | 3 |
وَ دیگری گفت،: باید وظیفه | | 2 | 125 | 2 |
ما در دمایی پاییزی شدیم | | 2 | 128 | 1 |
موج | | 3 | 156 | 2 |
دنیای دو اِشباعی | | 2 | 112 | 1 |
به تختی با اَشکالی جدی د باخته ام | | 2 | 138 | 2 |
فصلی از نوشتن | | 2 | 164 | 2 |
سفر | | 2 | 137 | 0 |
تازیانه باد | | 2 | 132 | 1 |
شعر از پژمان /02/08/1398 | | 2 | 161 | 1 |
با غمزه بمان مرا گر عیشی خواهی | | 2 | 136 | 2 |
سرباز | | 3 | 185 | 2 |
بُلوکیِ سوء استفادهِ کُنان بَر بُلوکِ دیگَری پَرید | | 2 | 140 | 2 |
راز | | 3 | 153 | 2 |
بازی | | 3 | 98 | 3 |
ایمان تمام دار و ُ بیاموز | | 3 | 115 | 1 |
زمان شِکنان! همیشه مفهومی را پیشاپیش از اذهان درک می کنند و به نُدرت خُوی کِسالت بار را دنبال می نمایند، .پرهیز کارانی عاری از اخلاق خلقیده اند که ما | | 2 | 148 | 0 |
مشاعره2 | | 2 | 111 | 1 |
باران و برف | | 2 | 136 | 1 |
تفهیم | | 2 | 129 | 3 |
غبطه | | 2 | 166 | 27 |
فِنا | | 2 | 118 | 1 |
: فریفت | | 2 | 114 | 2 |
خواب زمستانی | | 2 | 145 | 1 |
هم درد | | 2 | 111 | 4 |
زَهر خند | | 2 | 103 | 1 |
ابجه | | 4 | 144 | 3 |
چَنبره بر ثَمرآت ، لَمسیدنی نیست | | 3 | 111 | 1 |
تَمآیل به فصلی نُو تر | | 3 | 167 | 3 |
اقلیم نبودن | | 2 | 98 | 1 |
دست بردار از این هست شدن | | 3 | 109 | 1 |
می خواهم ات که فرآموش با شم ات | | 3 | 117 | 2 |
هجوم خواب | | 3 | 125 | 4 |
بهار | | 3 | 121 | 3 |
جرعه ی آب | | 3 | 149 | 4 |
زهرباید نوش کردن تا که تو | | 3 | 117 | 3 |
شهری به آتش کشیده بود | | 4 | 120 | 3 |
دهکده | | 2 | 150 | 5 |
وماهنوز می پیمودیم | | 3 | 148 | 5 |
باید نگاه کنی زمین | | 4 | 111 | 6 |
آخِر کنار هیُزم تو ، دوُد می شوم | | 7 | 116 | 14 |
بُریدن فصل را هم،خُطور حتی | | 6 | 104 | 8 |
عشق را معنی نیست! بردگی باید کرد | | 4 | 332 | 8 |
جراح | | 6 | 161 | 4 |
سکوت خوانا | | 4 | 136 | 4 |
سهل نیاموزد از این روزگار، | | 6 | 116 | 9 |
بلوک سیمانی | | 7 | 116 | 7 |
زاغ وشهود | | 9 | 111 | 10 |
پندار غایب | | 7 | 153 | 10 |
زمانه ای به هیچ اُوفتاده | | 4 | 124 | 8 |
رشادت امید | | 5 | 136 | 7 |
دلار گوجه | | 5 | 146 | 7 |
می میرم برایتان | | 5 | 130 | 12 |
عابر | | 6 | 118 | 7 |
سر در گمی نهاده ای که مرا با تو کار هاست | | 6 | 264 | 5 |
عاقبت کوزه ای ما، تارترک ، بر دارد! | | 7 | 131 | 6 |
رسوخ ِ رسوخ | | 8 | 105 | 12 |
چشم اضافه | | 5 | 129 | 5 |
تَدبیرِ مَرگی تدریجی، حَبسی است، اَبدی | | 5 | 109 | 5 |
تآبان شد ن ات | | 7 | 124 | 9 |
اَفعالانه هایمان | | 6 | 156 | 12 |
بردباری | | 7 | 121 | 6 |
طَریقِ ما | | 7 | 124 | 10 |
افلاص | | 6 | 198 | 86 |
راهی همیشگی | | 6 | 97 | 5 |
افسون وُ صد افسوس | | 7 | 123 | 6 |
احتمال وارونگی | | 4 | 100 | 5 |
چگونه ِ پِنهان گَشته | | 7 | 88 | 6 |
شعر است دیگر خُرده مگیر ،می رود هر کجا وُناکجا | | 4 | 88 | 9 |
کنار پَنجه های شهر | | 5 | 81 | 6 |
تاکسی ران برایم بخوان | | 9 | 95 | 9 |
هرروز کور سوی امیدی مرا نشانه ی است | | 7 | 120 | 6 |
معادلات طبیعت | | 5 | 63 | 3 |
پایمان را یاریِ اتفاقی نیست | | 5 | 88 | 5 |
نجوای باد بادک هایمان | | 6 | 146 | 4 |
شادی وُ شُورو شعرِ شب | | 5 | 119 | 4 |
چون - من _ اما زنده تر ، | | 4 | 173 | 79 |
مُردار روح یخ زده ،مرداب کار زار هاست | | 4 | 90 | 3 |
دردا! حضور مُنفرد ار شوق زندگی ربود | | 5 | 83 | 6 |
زمین و ُموج های آبی اش | | 4 | 91 | 3 |
تو خود می دانی | | 4 | 86 | 5 |
با اینگونه ات اصلن وَ ابدا عهد هم نمی کنم | | 3 | 96 | 6 |
طلوع | | 6 | 109 | 6 |
داغ اوستآ | | 5 | 101 | 4 |
گریبان بدادگان | | 3 | 97 | 4 |
استحضار | | 3 | 82 | 2 |
اما چرا ؟ | | 3 | 99 | 1 |
به مآ | | 3 | 77 | 2 |
ساقی چمن و گل را بی روی تو رد ی نیست | | 4 | 223 | 3 |
چَنبره بر ثَمرآت لَمسیدنی نیست | | 3 | 108 | 2 |
من دروغ می گویم که راست می گویی | | 4 | 103 | 4 |
با هم قرونی را می پیمودیم به ضربتی از اشارت انگشتت حتی ! | | 2 | 87 | 5 |
زوزه گرگ | | 5 | 212 | 3 |
بعد از انقراض محدود | | 4 | 83 | 5 |
غنج | | 3 | 117 | 5 |
وقت خدار را به حافظی ست ، کسی هم ریالی نمی خَرد! | | 6 | 101 | 16 |
وقت خدار را به حافظی ست | | 3 | 123 | 6 |
تَوَهُمِ بِکرِ یک مرداب | | 2 | 80 | 6 |
باید نگاه کنی زمین | | 3 | 107 | 12 |
شُعورِ شِعر | | 4 | 90 | 4 |
قی کن تا حال بیایی | | 4 | 90 | 6 |
تَسلسلِ مُعتَبر | | 6 | 87 | 7 |
مشق و تمرین | | 5 | 91 | 5 |
هرروز کور سوی امیدی مرا نشانه ی! | | 4 | 86 | 4 |
رسیدن | | 3 | 103 | 47 |
غیب ما | | 3 | 108 | 6 |
تک موزون | | 2 | 85 | 5 |
سیه | | 2 | 88 | 2 |
تَنزله | | 3 | 80 | 5 |
فَصل آدینه | | 3 | 86 | 1 |
آن زمان | | 2 | 89 | 2 |
و می پایم | | 2 | 112 | 7 |
,و می پایم | | 3 | 89 | 4 |
هَرروز | | 3 | 83 | 1 |
جنون | | 3 | 108 | 4 |
قنطوره | | 3 | 108 | 2 |
فَسَکفیکُهما | | 2 | 105 | 1 |
اَرفغان | | 2 | 86 | 2 |
زُلف تآب وآر ِه | | 2 | 92 | 1 |
َشَه شَه | | 2 | 109 | 5 |
کوچه های خاموش | | 2 | 86 | 1 |
رقصِ شکستن ِ اندیشه | | 2 | 89 | 1 |
چُوگآنه | | 2 | 95 | 8 |
مُلک ِ مآلکانه | | 3 | 104 | 4 |
که عطا می شود ات | | 2 | 84 | 2 |
محضرسماع | | 3 | 99 | 1 |
فَسَکفیکُهما | | 2 | 94 | 5 |
قوس قاف | | 2 | 93 | 2 |
می شنویی | | 3 | 70 | 3 |
قرن22 | | 2 | 118 | 1 |
مُبتَلیآن | | 2 | 67 | 1 |
هَوَل | | 1 | 87 | 1 |
گرگ آشام | | 2 | 106 | 1 |
آدم برفی | | 3 | 83 | 4 |
هرآنچه | | 3 | 82 | 2 |
فریبا | | 3 | 175 | 3 |
آن شنیدستی! | | 2 | 63 | 1 |
ببخشید ویرگول در کیبوردم نداشتم | | 2 | 74 | 1 |
قنطوره | | 2 | 73 | 1 |
افسون | | 3 | 108 | 1 |
می چکدم | | 4 | 100 | 3 |
حیرآنی ؟ | | 3 | 89 | 2 |
تقطیع | | 3 | 77 | 3 |
سرزمین | | 2 | 100 | 1 |
سایه | | 2 | 97 | 3 |
: نگه منفرد ما | | 5 | 97 | 7 |
۱۱11111 | | 2 | 77 | 2 |
ابر سیه چرده اقتباس می گیرد | | 2 | 63 | 1 |
شعر است دیگر خُرده مگیر ،می رود هر کجا وُناکجا | | 3 | 122 | 6 |
عجوزه | | 3 | 114 | 3 |
گوهرآ | | 2 | 98 | 3 |
کیمیا | | 1 | 67 | 16 |
۱-تلویزیون/۲- دنیای بی هرچیز | | 2 | 101 | 3 |
باغ خشکیده | | 2 | 101 | 1 |
اضداد ویژگی | | 5 | 100 | 4 |
کور سوی امیدی | | 3 | 111 | 5 |
بادبادکها | | 6 | 83 | 12 |
تعبیر من از ما | | 3 | 81 | 5 |
باز آی | | 2 | 90 | 7 |
فریفت | | 1 | 78 | 4 |
تیک تکرار مکرر | | 4 | 89 | 10 |
سی مرغ | | 2 | 78 | 3 |
عطش | | 4 | 55 | 4 |
قانع که شوی | | 2 | 66 | 2 |
عرش | | 2 | 54 | 3 |
صور | | 1 | 97 | 3 |
خارج ازتصوح (بدون تصحیح) | | 4 | 76 | 31 |
باید نگاه کنی زمین | | 5 | 55 | 4 |
لاله سرنگون (نوعی لاله ) | | 6 | 83 | 19 |
بی درنگ سروده ی شوی | | 4 | 87 | 3 |
به ما سر نزنی | | 5 | 63 | 5 |
نگران باید بود | | 12 | 103 | 20 |
قراول | | 5 | 175 | 18 |
مٍقآمِ فِنآ | | 9 | 106 | 21 |
هوش و ذکاوت هرگز ضامن انسان در مقابل حماقت نیست | | 3 | 148 | 13 |
حیرانیان | | 6 | 119 | 17 |
برگ آس | | 8 | 142 | 16 |
Faces of light | | 5 | 97 | 12 |
خواب و بیداری | | 7 | 90 | 13 |
همیشه پای تو می سوزم اما . . . | | 6 | 85 | 12 |
امواج نآبکار | | 2 | 77 | 4 |
غیب ما | | 3 | 69 | 4 |
اِقلیم نبودن | | 7 | 120 | 52 |
درود بر قایق کوچک | | 2 | 71 | 3 |
خُم خُم خآنه ( خوم خوم خانه )- بدایحه هایم -تقدیم استاد خویی عزیزمان | | 2 | 84 | 3 |
فارغ از اوزان | | 6 | 83 | 12 |
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات - غزل ۴۰۵ | | 5 | 90 | 5 |
تکرار می شوی به ما | | 9 | 96 | 8 |
خوُی خود سَر | | 2 | 61 | 3 |
نام شعراول : نفرین - نام شعر دوم:مرغ بهمن | | 2 | 50 | 7 |
دریوز به نعل | | 5 | 81 | 4 |
پندار نگاهی نو | | 7 | 84 | 12 |
ویل ِ سُفیه | | 4 | 66 | 3 |
شبو شآها | | 8 | 104 | 10 |
خلوص حزین | | 4 | 67 | 5 |
مهرگان | | 5 | 104 | 8 |
چو اَغناء | | 2 | 71 | 5 |
دورچندم زندگی | | 2 | 82 | 3 |
می پنداری | | 3 | 94 | 5 |
زاغ وشهود | | 2 | 82 | 4 |
عذر خسته | | 6 | 102 | 6 |
خیام | | 3 | 147 | 3 |
خُم خُم خواره | | 3 | 99 | 4 |
بداحه هایم | | 9 | 115 | 9 |