با خویشم و خویشان خوش از خویش خودم
با حُقّهٔ حقّیه ولی پیش خودم
این سفرهٔ دل تحفه ی درویش که نی
بگذار شود ریش ز این نیش خودم
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
خم های خیالش همه بدمست شدند
دیگر چه خیال است که همدست شدند
با دَرد دلش دُرد شرابم نکشند
بی درد که نی! هرچه در او هست شدند
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی...
بشکسته دل ار سرّ دلش فاش شود
بداختر و امّاره ی اوباش شود
یک آمر و عمّار نمک پاش بَرَش
عمّاره بَران خرّم و بشّاش شود
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
از خاک بپرسید کجا کین بُوَدَش
پایان مسیری که به بالین بُوَدَش
آن وصل کزین وصله ی ناجور و خزان
خاکی است که منزلگه رامین بُوَدَش
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی...
هر روز به مستی و شبم غم شده بود
تا دیده ز شبنم نم و نم نم شده بود
من بیگنهم جام تو مستم شده بود
خیّام، مگر فاصله ام کم شده بود؟!
با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
کهنه سرباز ایرانی
رامین خزائی
...
تبلیغات
