آبان شبیه شعر بلندی شروع شد 
   تا از کنار قافیه ی اصفهان گذشت

در نبض شعری شریان های من دوید 
همراه رود از تن نصف جهان گذشت

پیچید مثل شاخه ی ریواس توی طرح
    گل کرد پای هندسه ی شرقی رواق

آرام ات...

 بادِ پاییز زده ، نم نم ِ باران در شهر

 خیسم از گریه به اندازه ى آبان در شهر

 خیسم از خاطره ات در تنِ این باران ها

 در عبورشبِ بى حوصله از دالان ها

 خیسم از حال و هوایى که مرا مى بارد

 گریه ى بى ...

 رو دوش زخمی این سقف

هنوز سنگینیِ دارِ

یکی دنیاشو بخشیده

سخاوت گاهی اجبارِ

فقط این خونه  می دونه

که غربت چارتا دیواره

تنفس کردنم اینجا

با مردن رابطه داره

چشای صندلی بسته س

تن لخت طناب سرده

ت...

چه روزگار غریبی کنار او سپری شد
تمام ثانیه‌هامان به های و هو سپری شد

شبیه مادری امیدوار بودم و عمرم
به پای کودک دل، این بهانه‌جو سپری شد
 
دوباره با من از امروز مهربان شود او کاش
چه روزها که تلف شد د...

روی میزی که روبروی من است

نامه های اداره ام هستی

توی  قلبی که در گلو دارم

مثنوی های پاره ام هستی


توی خودکار سبز جوهری ام

کلماتی که دوست دارمشان

در کنار تمام پنجــره ها

میله هایی که می فشارمشان...