باد می آرد خبر کای گلستان غم مخور
می رسد نوروز و می آید ز ره فصل بهار
گل ز گل ها بشکفد زین پس میان باغ تو
مرغ عشق سر می دهد آواز را مستانه وار
هم به دشت و هم به صحرا هم به کوه
می شود جاری ز شوق، برفِ ...

تن خشکیده و عریان درخت
خسته از یک شب طولانی و سرد
پی گرما پی نور
می تکاند خویش را
شاخه هایش پر شور
رو به روی خورشید
دست بر آورده به نور
بر تن سرد درخت
نوگلی می روید
از جنس امید
از جنس بهار
سبز و شاد ...

تکه ابری بر فراز آسمان
روی دست موج باد
همچو یک قایق روان...
می رود تا در افق های خیال
یک مسافر را بَرَد با خود
به شهرِ آرزوی بی محال...
در پس آن تکه ابر
مژه ای از آفناب
قد کشید تا کهکشان
می رود آن...

نگاه آسمان سرد است
زمین سرد است
هوا سرد است
و دل ها سرد
و روی لب ترکها جای لبخند است
و دست می لرزد از سرما و دل می ترسد از فردا
نه گرمایی برای دل
نه هم نور چراغی در مَهی پیدا...
زمستان سخت و سرما س...

به همان لحظه که باد
لرزه انداخت به اندام درخت
و به آن لحظه که برگ
می سپارد تن خود را به باد
و به آن شاخه ی خشکی
که از دوری برگ
می کشد پنجه ی خویش تا بلندای سپهر
و به آن برگ پریشان شده در باد قسم
می...