بیخیال حرف مردم، با من از ماندن بگو...
از نشستن توی ساحل از غزل خواندن بگو...

بیخیال دیگران، وقتی کنارم آمدی
از همیشه ماندن‌ات، از دیگران راندن بگو...

حرف در لفافه را دیگر نمی‌فهمم عزیز
دوستم داری...

آری در یأسِ خودش، هر نفری می‌میرد
همه‌جا در همه‌وقت حالِ دلش می‌گیرد

و کنون در دلِ یأس هستم و دائم گریان
کـاش مـرگی بـدهـد بـر هـمه دردم پایان

کـاش امـشب غزلـم نصـفه بمانَد اینجا
مُـردنـی آیـد و مـ...

دو چشم تیره ات سپید کرد موی مرا
ترسم،روزی برسدکه گم کنی کوی مرا
دردل پیرم،هست دریایی ازعشق لیکن
عاقبت حس میکنی زیرخاک بوی مرا

نوشتمش...

تاراج برده چشم‌هایش صد غزل را
پایین کشیده بوسه‌اش نرخِ عسل‌ را

از دیده رفت و از دلم اما نرفت او...
تغییر داده عشق او ضرب‌المثل‌ را

قرنی‌ست جنگی نابرابر در گرفته...
چشمان او، دل، برده او بی‌شک جدل را...

گفته بودی نروی هیچ زمان از بَر من
هر شب و روز به فکر من و رویای منی

گفته بودی که دگر عاشق و شیدای منی
حال رفتی و ببین یار تو دنیای منی



...