_در این تیره شبِ زشت
به خلوتم بیا
بی محابا؛
نرمی انگشتانت را
روی تن ‌ِ اندوهم بلغزان!
_بگذار ذره ذره ،تنهایی ام
با لمس بوسه های تو
آغشته به مهر شود...
_من در این واپسین نفس های عشق
برای وطن ساختن ِ...

_فراموش کرده ام تو را؛
صد بار!
_و هزار بار دیگر
دلم برای تو
تنگ شد...
_مگر تو؛
چند باری؟!

مرا بگیر به بوسه ای شکار کن
برای بستنم گناه تازه ابتکار کن
ببر به خلوتت مرا و احتکار کن

رونق گرفته
جمعه بازار ِ دلم
بی تو دیگر
به هیچ خریداری
خرسند نخواهد شد!!!
دست آموز عشق که بشوی
از همه رمیدنت
حتمی ست......

_با دست هایی که مدام توی هوا تکان می داد
روبه رویم نشسته بود
افسانه می گفت
یا که پند می داد؟!
نمی دانم...
_به گمانم
آغوشش
پرت ترین دژ ِفراموشی بود!
_دلم عجیب هوای تبعید شدن کرده بود
در تنگنای بازوان...