ولی اله بایبوردی

شاعران
ولی اله بایبوردی

اشعار ولی اله بایبوردی

نام شعر	تعداد رای	بازدید	نظر
معنوی عشقی گزینی با خدا	4	124	6
جلوه گر ، ما بینِ ملّت با هنر	5	130	6
خیالاتی برایم هست رؤیا	4	151	6
تابش از عینی به قلبی کن بتاب	6	132	6
سناریو نویسی با چه ترفند	2	155	4
صدر عالم را برایش جان پناه	4	127	4
نامه 53 : از منظومه ولایت‌نامه حضرت علی(ع)	3	124	4
جنتی همچون زمان اردیبهشت	4	145	10
نفس پاکی روح را شد رهنما : از منظومه وادی بهشت	4	149	6
چرخ زمان را نگر همچو معلم تو را	2	139	10
گر جهان درگیر ویروسی شده	4	172	4
به یک شرطی رها از دنیوی جانب به عقبایی	4	100	6
میان اویی اجل ، گر گفتمانی	6	90	6
به یاد خضر نبی یاد کن بهاری را	4	140	12
یادی کنم از شاعران از ابتدا تا انتها	4	132	6
بهاریه 1399 : هر روزتان نوروز	6	130	4
کدامین عشق را گاهی بیانی	3	115	10
بعثتی را یاد آور ، هم قرین	4	106	12
از خوشه پروینی کنی یادی ز آذربایجان	8	135	14
چرخه با تولید ملّی در جهش	8	343	14
چه گوهر باشد ارزش تر ، ز موجود	6	121	14
من شدم با ، نقطه بسم الله ، هان	6	125	7
خوبان در انزوایی فارغ ز نفس خاطی	8	129	20
هر یک ولایت بین ما ، با عدل گردد آشکار	6	134	19
منتظر آن نازنین دهری که آل	5	132	16
مناجات	10	156	24
جایی که او باشد ولی از ماورا بحثی مکن	10	130	20
غرض این است که از آمدنم رنج کشم	7	93	12
آن قلم زیبا جهت را اختیار	7	95	16
ریاضت را پذیرش سمت عرفان	10	135	26
میلاد مسعود یگانه منجّی عالم بشریّت	10	201	26
» مهدی موعود می آید به ایران غم مخور	8	137	24
چه کنم طلب به نجف کنی که دمی فضای دل ولی	11	184	30
هزار جرعه از این نهر شهد نوشیدم	10	169	26
این هنری نظم کلام ولی	9	146	28
از آن دامی که می دانم رهیدن سخت می باشد	9	143	22
مرا چو غنچه ببودم ادب نمودی گل	6	142	16
دریای احمد را ببین موجش علی گشته ولی	9	116	24
تو شمع بزم کلاسی و رزم سنگر عشق	6	128	14
به دعای صبح خیزان ببری ز ما ، بلایی	4	114	12
در وادی دریای خون خطِّ مقدّم را ببین	6	123	18
هر که در دل آتشی دارد ولی ( تضمینی از مولوی )	6	132	14
از تو امدادی طلب یا رب به داد ما تو رس	9	121	18
حکمت 77 : شناسایی دنیا	3	129	17
از حرف انا الحق چو شنیدی ارنی را	7	155	18
خوش به حال آنکس دعایش استجابت ای ولی	7	110	18
حلول ماه صیام	10	145	28
فریاد از مقام مجاز و رفیق جاز	9	136	22
بر کدامین کوی روی آرم ببینم جلوه اش	10	165	20
باب عرفانی گشا بر روی هر صاحب دلی	7	140	24
از کعبه رخت بندید تا کعبه درون را	6	109	14
در میان کوه فلک افلاکی	6	145	24
فرزند علم باش در این ره خروش کن	10	109	22
خوری تو دود هنر دیگری بگیرد میز	12	170	46
تا که حاکم مردی از خاندان من	5	127	14
دل و جان فدای سلطان غریب ثامن الحق	7	130	32
مناجات	10	232	38
بشر را آزمونی سلطنت بر نفس خود گویا	7	131	28
اندیشه چو گنجی دان چون ذکر زبان مرهم	7	241	30
یاد وطن گشت چو مادر عزیز	6	106	26
یک نفر در سجده خواهان کمک	7	135	16
ای والیا ! گویم تو را کتمان مکن شیدای من	7	125	16
تویی معلّمِ انسانِ ابتدا مادر	6	101	14
یا ثامن الحُجج ، نظری کن مرا ، به دم	5	107	22
کهنه نو را صیغه ای باشد چه هان	10	171	24
مردن تن بهتر از مرگ حیاست	10	159	27
به علی و وحی مُنزل بشناختم خدا را	7	135	16
با کمیل ام آشنا ساز ای علی	7	170	18
چه گویمت ز دردِ دل نه کاهشی به گفتمان	9	173	30
با قدر گاهی قضایی روبرو	7	143	16
صد سؤال دو حبر یهودی از حضرت امیرالمؤمنین	10	183	38
باب عرفانی گشا بر روی هر صاحبدلی	10	159	24
چه شاعری و طبیبی ، هنروری رسّام	7	169	18
گوئیا آمد قیامت روز هان	7	198	26
بوسه زنی برلبی لعل رمانی شراب	8	184	22
اگر آن روز خدا پرده یِ اسرار کشد	8	232	28
ای قلم	5	128	16
بنازم بر وجودی نازنین مشکل گشایی هان	8	145	22
شاعر خورد ز جیبش خدمت کند به عالم	5	138	16
ریاضت را پذیرش سمت عرفان	8	165	24
والی به عشق اویی خودی پیدا کند در بندگی	11	143	30
در بزم آن پری رخ سلطان دین رضا	7	156	18
وطن خواهد مرا یاری	12	135	35
حق عیان کتمان چرا حق را بیان	12	172	28
گوشه ای خلوتی که با اویی	9	185	20
ماجرایی که ره عشق ز خرداد کشم	11	141	30
در وادی دریای خون خط مقدّم را ببین	10	145	24
ساغر از فهم تو گیرم نوش سازم دلبرم	8	125	18
جشن ما دیمی نشینان آن زمان	7	104	18
بی اعتباری دنیای حرام	10	201	32
ای خاکباز عشق	10	174	16
هر تمدّن رشد با تولید خود	7	146	16
خوش بیاسا چون تویی میلاد عشق	9	127	16
شعر من	11	132	24
شمعی که سوز دارد و پروانه سوزناک	11	125	22
تخریب اقتصادی با اختلاس	15	196	30
خوش به احوالت گلستان را شدی چون باغبان	6	131	14
گلهای هرز رفته تبر داس را طلب	13	148	26
قلم داری تو حاکم بر الفبا	12	158	29
شدی محبوب عالم ای بشر خاک	11	157	24
هزار مرغ سحر خفته اند در شَطِ خون	9	155	18
والیا گوش کنی پند بگویم شنوی	8	153	18
غیر خالق کس نمی بینی در عالم جان پناه	8	141	22
آه ای جلوه نور	13	138	35
خصلتی دهگانه سگ را گوش کن تا بشنوی	6	147	22
با ولی راهی شو	11	139	22
به پیر میکده بادا سلام ما به دمی	5	115	14
صید دل کردی مرا با آن نگاهی نازنین	9	133	22
آن خط و خال نقطه راه من و ولی است	8	116	22
والیا ! ضامن آهوی بیابانی هست	9	145	22
به میشان رحم کن ای گرگ خاکی	8	129	18
این عبادت ها که کردم عابد و خلوت نشین	11	127	24
جان های سوخته به تو کردند اقتدا	10	145	22
مادری دارم پیر	9	112	16
گر شجر گفت به مهمان عزیزش رازی	8	109	18
شب تاریک را گشتم حیاتی گیرم از ظلمت	10	135	22
ز درون پیش کشی می کنمش تا گوید	11	141	20
ناله ها بی تاب شد آهی نماند	12	120	22
چه کس باید رعایت نظم قانون	8	104	20
ساغر از فهم تو گیرم نوش سازم دلبرم	12	141	22
هر که من مؤلای او هستم علی مؤلای او	10	118	20
حاجی به یقین بار سفر بند چه انسان	11	131	24
علم را بالی به تقوایی شتاب	12	127	20
جُرم دانایی چه باشد ای عزیز	11	103	24
هفت وادی راه را طی جان من	9	95	22
قلیلی علم را کردی عطایی	8	127	16
بین پیری کوزه ای شد گفتمان	10	131	18
مناظره حضرت سلیمان با بلبل	12	113	26
رخ تماشایی حیایی را ببین	9	117	22
مضراب را ای نازنین بر سینه ام کش تا ببین	9	145	28
جاه شاهی طلبی عزّت خاکی بنما	14	118	30
در بین هر یک اولیا میزان تویی ای شاه دین	11	160	40
به بیروتی نگاهی کن چه غوغا	7	108	14
آن قلم زیبا جهت را اختیار	8	136	18
زیر سر بالش ز خاکی نرم هان	8	138	26
ندا شد هل معین یاری نیامد	9	122	26
مکتب دین پدر خطِّ صراط نبوی	13	154	24
در آسمان ادب بنگرم که در دو جهان	14	179	51
تقدیم به ناقدان عروض خوان نه عروض دان	13	183	43
طوافی قبر آن شش گوشه ای را	9	163	32
آزاد مرد عرصه یِ گیتی به رزم ِجان	9	140	18
نمونه ا ی از شجاعت عباس ، یادی از مؤلای متّقیان امام علی(ع)	8	130	24
جنگ امام حسین علیه السّلام	9	147	22
از تو دارم من سؤالی ؟ سائلی لا ، جانِ من	10	130	24
والیا ! خیمه یِ عاشق ، به سماوات بَری	8	115	22
محرم است و صفر ، عاشقا ، حقیقت بین	11	119	26
هر صباح از دور خوانم آرزوی کربلا	12	135	20
از دست لجبازی تو، اندیشه ام لجباز شد	14	372	30
زرنگاری ، خانه هایی را ، نگاه	10	122	20
آتش عشق منم	8	99	16
آمدم از راه دوری گر چه مهمانم حسین	6	136	16
با فراهم سیم و زر دنیای دون	7	136	14
ارشاد قلم	6	101	12
به فردی فکر منجّی در جهانی	7	147	12
عبور حضرت عیسی علیه السّلام با حوّاریان از کربلا	7	128	22
به اعمالی نظر دوری ز کفران	6	99	12
ذهنم خموش نیست	8	137	18
انسان و دریا	8	117	20
این را بگویم کن سفر بنگر در این صحرای عشق	8	120	24
او که خاتم انبیا صاحب نُبی	7	119	18
چون بنگری برگ خزان یاد آوری باید روی	9	130	22
نشسته ام لبِ جویی به دور دست نگاه	8	130	20
هاتفی بانگی بزد گفتا خموش	11	118	24
آن زمان معدوم هق هق های من	6	112	18
تنهایی دانایان در عزلت تنهایی	6	125	18
اهل هنر را کنی ، یاد ، رهایی ز خاک	9	187	33
خون خالق را ببین در خون خلقی شد روان	6	119	22
تغییر حِیل روحی هر لحظه نمایانی ( هشتم مهرماه : روز بزرگداشت مولوی )	7	140	16
با همان ایما ،بیانی ،حرف را	5	109	14
شعله در خرمن و من سوخته دل ای عابد	10	105	22
سبوی آتشین گیرم ز دستش	11	115	28
خاک خوردم به پای مکتب خویش؛ تخته گچ پاک کن دلم درویش	11	127	32
جای فریاد است بلبل ناله ای	6	128	14
عشق چون موج هویداست ولی ؛ آب چون آیینه پیداست ولی	8	113	18
مشک خالی و لب تشنه و سوز دل طفلان	8	113	18
تا سحر شب ها تماشا ماه را	9	145	26
به مناسبت بیستم مهر ماه روز بزرگداشت غزل سرای بزرگ حافظ شیرازی	5	112	26
یکی را می پرستی گر چه فانی	8	115	18
دهی آزار ما را ای فلک جان	10	150	28
نبینی بختِ هر شوریده ای را	5	106	10
خلق را سرکیسه کردی با زبان	8	133	26
دور از طوطی مقلّد یاوه گو	10	111	22
کائناتی عشق دارد ای عزیز	7	105	20
مناظره امام رضا علیه السّلام با چند تن از علمای سایر ادیان در مجلس مأمون	7	113	16
ای نیک نام دوران در کوی نیک نامان	9	129	18
همچو تمساحی مداوم اشکریز	8	114	20
که با یک شغل راحت زندگانی	8	110	18
بمیرید بمیرید جهانی بجویید	6	112	12
بیان گوشه ای از تاریخ جهان	9	95	20
منم کاوه دادخواهی که ایران	9	97	18
حال بینم این زمین در تنگنا	8	131	26
بی هنر عیبی ببیند همچو لوچی یک دویی	2	85	4
با غنا فرهنگ رشدی در جهان	4	88	8
تا کی قلم فرسا کنم با این کلامی فارسی	5	93	12
چون چراغی رهنما هر چند پند	10	153	20
ای وای به مردمان تاریخ	13	132	30
سوره یس / ای سید رسولان بشنو پیام ایمان	13	132	20
بمناسبت ولادت حضرت محمّد "ص " خاتم الانبیا	9	123	20
روی آوردم که بینم عشق را در جسم و جان	8	116	14
می شناسی آن چهل ابدال را	10	175	18
با ترنجی قالبی ، نظمی رسا	11	158	22
مرگ سبزی را کنی یادی دلا	6	101	10
گر چه خلق آزار اهل الله را	11	88	18
از هدایت پرچمی کن پیروی	8	119	12
رقص قلم شعر شد دور ز جوری جفا	10	105	16
طرح دارد گر ولی ، چون اولیا	9	125	19
به امید ناجی	7	104	16
فرد عادی بهتر از سالک شمار	10	91	18
خاطری خوش ، ذهن نوپرداز را	9	136	14
کلامی را کنی احیا تو شاعر	8	131	18
یاد آذربایجان کن تکّه ای از جانمان	9	122	16
هر کجا باشم چه ظاهر یا نهان	9	119	16
به خاطر خوف از شورش عمومی	11	110	20
با صفا جایی چه زیبا پارسا	8	151	16
یاد آور مرگ سرخی را بدان	7	107	16
شد تداعی ترکمانچایی به یاد	7	93	10
مغنّی بکش پرده را با طرب	8	124	20
آه از آن روزی که عابر از دیار	9	101	18
افتخاری شیعه را ، هر لحظه ای	8	121	14
با خدا گشتیم هر جا همنشین	7	118	16
از سما صادر به آهی ، هر بلا	9	110	14
جدا از یاد همسر پور جانا	11	158	26
جهان اگر به گدایی دهی نما چو گدا	9	128	14
اهورا عشق را بینی به سیما	10	110	18
با سفیدی مرگ اهل الّلهیان	6	84	12
در حجابی همچو طوطی گفتمان	8	133	14
خاک ره شو که نیست ملک جهان	12	134	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان	10	123	18
خاک ره شو که نیست ملک جهان	14	151	27
خاک ره شو که نیست ملک جهان	11	167	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بندهای پنجم ، ششم و هفتم )	9	135	22
به حرمت هر هنرمندی که بینی	9	112	16
چه آهنگ خوش نغمه ای ماجرا	14	126	28
خاک ره شو که نیست ملک جهان	8	136	16
قدر زنجیر بندد پای دل را	8	95	18
جمع احبابی بدیدم با حبیب	9	98	16
نکوداشت شب یلدا	12	123	28
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند نهم )	7	127	20
رو زمین افتاده خاکی ماجرا	9	117	22
رایانه	10	130	18
چه باید گفت از مردان نانی	12	119	24
هر یکی را جایگاهی غبطه لا	8	117	14
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند دهم)	9	152	20
گر چه موزونی کلامی آشکار	8	116	16
حُبِّ ذاتی را کناری زن بیا	10	113	20
خفی ذکری چه قلبی یا زبانی	10	113	18
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند یازدهم )	7	137	14
آفرینش کائناتی با کلام	5	94	10
شاعری با حس درکی نطق را	9	141	18
من مانده در این دیار غربت	7	142	16
همان دلبر عروسی را کنی یاد	9	111	20
پیشکش شهری کند بر پادشاه	12	134	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند : پایانی)	6	131	12
با نمود آوای خطّی ای رها	7	96	14
همچو گل صد برگ دارد صد نوا	13	109	20
یادی کنم امروز از ایام دیرین	6	154	14
علم را یاد از کهن پیری کند	9	102	16
سمت سیمرغی گشایی بال و پر	8	110	14
شد تداعی ترکمانچایی به یاد	8	111	14
دور از خلقی که با خالق قرین	9	109	14
یا علی شب غسل ده تنها مرا	6	105	14
والیا !ضامن آهوی بیابانی هست	10	113	20
ولی چه سود کشمکش که حاصلش بشد مزار	9	99	16
نظر به آدمی بشد وجود گشت چیستی	5	103	10
چه سنگ ها که پرت شد به زیر پایِ عاقلی	8	128	14
نام من را ، ثبت کن در دفترت	7	124	14
یک زبان واحد به هر لفظی بیان	5	97	12
کائناتی را زبانی ای عزیز	12	129	18
خوی استبداد هر یک جانیان	8	108	12
نیمه پر ظرفی ببینی فهم لا	6	91	10
روی ما آن باب عرفان را گشا	11	120	22
این کسان آنان چو صالح بنده ای	5	103	12
با معاصر شاعرانی دیده ور	8	128	16
ذوق داری با هنرمندی دلا	7	90	16
هر چه بینی غیرِ خود کوچک شمار	9	143	16
صوت را رسمی کند شکلی نما	8	97	14
والیا جلوه حیاتی بنگر حُسن نه بد	7	148	14
ای حاکم روزگار اندیشه نو	5	78	10
با زبانی آشنایی ، ای رها	7	81	14
همّتی کن کار بندی عقل را	10	119	18
با خدایی نام او ،هر جا زبانزد بینِ خلق	11	127	16
به احسن مرحبایی وصف هر جا	9	112	14
ای که انسانی فراموش اجتماع	9	98	16
ذکر خالق کن ، پیامی از خدا	11	132	18
گر چه یک فرضیه ای باشد درست	15	218	26
خودنمایی واقعیّت ، ای عزیز	13	143	20
انتها را فکر کن ، اندیشه ای	10	120	14
لا گریز از مرگ ای انسان بدان	13	128	22
شدی صاحب قلم امروز و فردا	11	154	20
بشنوی ، درکی کنی با انتقاد	11	131	13
صاحب قلم شدی که بگیری مچی دلا	16	148	22
گوشه ای بنشسته ناظر بر جهان	8	147	10
حرف ها داری مگوها ، ای ولی	11	122	15
خوانده مهمان در لباسی میش و گرگ	12	129	14
بس کنی والی ولایت دار عشق	8	123	10
ای که عشقی را به قانونی نما	6	145	14
لحظه ای غمگین شوی دلواپسی	10	135	14
با غرض ورزی کنی کاری عزیز	6	141	14
دور شمعی جمع بس پروانه ای	7	146	8
فکر حوّل حال کن چون نوبهار	11	109	12
دیدگاهی را بیانی هر کسی	8	110	10
چه باید گفت ای راوی از این دیر	11	95	6
با دو دَم تیغی چه کاری می توان	6	109	12
در بین هر یک اولیا میزان تویی ای شاه دین	12	119	16
از حکومت بر شما محبوب تر	6	119	2
دست نیما بارور شد آن درخت	7	107	4
یاد تدوینی بیفتی عمر را	9	91	8
گر چه داغی سینه دارد ای عزیز	13	108	12
دم غنیمت یاد بیرونی کنی	10	95	6
دیده ای را انتخابی جلوه گر	11	96	10
محفلی برپا کنی هر کس به سمع	11	118	6
گر امانت مردمی را ، لا رعایت ، در جهان	7	76	4
برخیز ز فتنه ای رهایی	10	103	6
مناجات نامه ای بر سوره رحمن	10	112	6
دیدگاهی را بیان ، متراژ لا	9	72	6
جهانی را کتابی پاره فرضی	9	99	6
به یاد آن روز افتی ، لا که رؤیا	9	104	12
کاخی از نثر آفرینی نظم را	7	88	10
قُل تو بخوان تاج سر آورده ام	9	128	2
گر چه خشکی جلوه آرایی هنر	9	175	8
اژدها دیدم ، برون شد از زمین	12	144	10
با کتابی اُنس عالم روزگار	10	136	12
همچو گل باشی به زیبایی لطیف	10	187	20
عشق خالی ذهن را کن سفره ای	11	141	18
تا کی در انتظار بمانم چو روز و شب	13	170	16
مگر سندان بشد مغزی که دایم	6	108	4
سینه عطری حس کنم شیدا نما	8	128	10
محیطی با صفا جایی چه گویم	7	130	10
قائم قیامی می کند ، آن روز، جانا در زمین	8	122	13
مناجات نامه ای بر سوره نبأ	10	174	16
ای باهنر جهانی نظمی کشی به افکار	9	123	14
خاک ره شو اوج گیری جان من	8	117	12
طبیعت را نوایی هست ای جان	10	118	26
با قلم طرحی کشی بر پرده ای	9	122	18
بر عزیزی می فرستی پیک را	8	96	10
نام ایران جاودان در هر کجا	5	90	10
گذر ایام خود را گر چه تنها	6	134	11
نقد خود را بازسازی شاعرا	3	84	4
دوستی را در طبیعت ، رؤیتی	8	106	14
کمک کن خدایا که روزه ادا	11	126	18
خلق را همچون معلم رهنما	4	93	8
گر چه زخمی خورده ام از روزگار	9	109	16
جهان تنگ دیدند رها از قفس	5	91	8
به نیکی شود یاد در هر کجا	5	130	6
جلوه گر شد بار دانش چون چراغ	8	122	14
بس سعادت عابر از دنیا سرا	7	87	4
خطبه 87 نهج البلاغه : مؤلای متّقیان علی بن ابیطالب ( ع ) خبر غیبی وصف زشت ترین و خوب ترین انسان	3	107	4
فلک را می گرفتم من ز سرعت	7	92	14
پارسا مردی که دور از نازخواب	7	136	10
دست نااهلان زمینی بی صدا	9	94	14
هر یکی نامی جهانی بس شهیر	8	100	12
همچو بیدی ، دم به دم راکع ،سجود	6	93	4
صوم ماهی باشدش فطری نما	6	97	6
قدرتی پیدا ،جنایت بین خلق	8	92	20
کس نداند واقعیّت ، جز خدا	7	95	8
خوش به حالت والیا با رهنما	4	100	6
یاد فاضل شهر افتی شهروند	7	101	10
غریب خسته زمینی رها ز ما و منی	5	116	8
بر زمینی حال دارد مویه ای	8	99	10
با رکودی فکر ، مغزی انجماد	7	110	16
ایده آلی فکر دارد ، خبره ای	4	62	6
بین جمعی صاحبان ذوقی هنر	11	105	20
گل به رویش بوی خود را منتشر	7	105	13
با همان اخلاق نیکی جلوه گر	3	119	6
ثبت دفتر می شود بس ماجرا	4	76	8
ریشه کن کی می شود ای ربّنا	4	92	8
در مسیری گام تکراری نما	5	124	6
ای نهایت آرزو ، یاری مرا	8	89	10
ای که انسانی به حکمی لحظه ای	6	98	8
افکار را سُر ، پای هر کِشتی	5	80	8
صلح گیتی در جهانی پایدار	4	107	7
هر زبانی شیوه ای دارد درست	8	92	10
واقعیّت را شهودی ،ای عزیز	5	92	6
همچو هر یک عارفی در گوشه دیر	3	110	4
تحت فرمان عقل آدم هر زمان	6	82	10
به دوره ها نظری افکنی بگیری پند	5	100	8
با سیاهی روزگاری ما چکار	6	115	8
گنج حاصل رنج را گیرد به دست	2	93	4
عشق چون موج هویداست ولی	4	99	4
ای که گفتی ....	2	104	2
این چه فرّی در جهانی رو فنا	3	78	6
محترم انسان والا هر کجا	2	51	2
یاد کن از هر هنرمندی بنام	3	67	9
چون شتر افراد دارد کینه ای	3	110	4
با خودی خلوت چه کردی ای عزیز	4	71	8
نشنوی فریاد خونین درد را	4	70	8
تحت فرمان آسمان ها با زمین	4	76	8
بشنوی از هر جهت آوا خدا	2	69	2
رو به ویران خانه هایی ای رها	3	78	6
فکر فردایی چه زاید روزگار	2	92	2
منع باید با زبان دستی و دل	2	71	2
شرح ده شیخ ماجرایی را	3	66	5
ای نگاهت جلوه ای از آفتاب	4	71	6
زوایا دید آدابی نه یکسان	3	73	6
شاعری از خطّه آذربایجان	3	222	4
بخواب کودک امید روزهای فراق	3	86	4
عارفی نامی خداگون بس نکو	3	73	6
یاد یاری ده چهار افتی دلا	1	52	2
جذبه عشقی شد برون از کیش خود	4	65	4
27 شهریور؛ روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار	1	73	2
که او خود تحت فرمان امر یاهو	3	93	4
ذرّه را بیند معلّق در فضا	1	53	2
نگاه کن ببین به عشق او مگر	1	61	2
کوله باری شعر شد در زندگی افکار من	1	57	4
تمامی غرق در اندیشه کبری	1	85	2
تلاش کن که بجنبد لوای ایرانی	1	56	2
ماه بانو چهر را در ناز خواب	2	58	4
دست جلّادان چو ضحّاکی ولی	1	69	8
یاد روزی کن اراذل در زمین	1	89	4
لاک خود هر کس اگر ملکی شود جانا خراب	1	67	6
بین عامی خشم گردد گر عیان	1	79	4
چون که حاکم نیست دینی را ادا	2	66	6
زاده عشقی مرگ را طالب چکار	3	74	4
اقتباسی را نبینی پی نما	3	72	4
نگاه عیب نما عیب را چو سایه نما	1	51	2
یاوه گویانی بخاطر تکّه نان	3	99	4
دین خود را تحت فرمانی ادا	2	94	4
با دلی غمگین نگاهی با اسف	2	108	2
چه باید گفت حق باطل نه پیدا	2	88	2
دوری ز کشت ترک جهانی به خوشه ای	3	99	6
گوشه ای بنشسته ای چشم انتظار	1	37	2

ولی اله بایبوردی

آخرین اشعار

دفاتر شعر

آخرین نوشته ها

معرفی کنید

اشعار ولی اله بایبوردی

ورود به بخش اعضا

تبلیغات