شب خواب تورادیدم
درخیالت
مرده بودم

مرادرپارچه ای سفید
پیچاندند
وبه سردخانه ای
درحوالی قبرستانی بردند

تافردایش درمیان
ضجه های پدرومادروعزیزانم
تشییعم کنند
اما.......

گرمای عشقت
هرم نفس هایت نگذا...

روزگار
××××

چندوقتی ست
فراموش کرده ام خویش را
جامی پرازمی نوشم
ازسرآوارگی در به دری
پیری ودرماندگی

آری نرم نرم
درپیاله می مینوشم
تامست گردم وفراموش کنم
عقل وهوشم
چنان مست گردم
نفهم چه برسرم آمد

...

یاد ان شبهای تابستان
با تو می دویدم
به سرعت باد
بر پشت بام خانه

چشمک ستاره ها در اسمان
من در معراج خیال
صدای لبخند تو
در حیاط خانه می پیچید

بعد رفتن تو
هیچ پرنده ای
روی شاخه درختان آواز عشق
سر نداد...

به انتظارت نشسته ام
در این خانه
با ایوانی از شمعدانی ها ویاس ها

تا بیایی زمزمه کنم
با تو سرود عاشقی
استشمام کنی
بوی عطر گل یاس را
پیچیده در خانه
بوی تو تاب میخورد

درتنهایی خود
پشت شیشه پنجره
خاطرات...

مسافرم
از نیشابور آمده ام
دیار خیام،عطار و کمال الملک
اهل قلم
با چمدانی شعرهای ناگفته
در ازدحام این جمعیت درمشهد
غریب دور از وطن ماندم
مانندطفلی گم کرده مادر
زیر لب زمزمه خدا، خدای من

اندوه مرا کسی...